امام صادق(ع) درباره استقرار عدل و دادگری امام‌عصر(ع) در زمان قیام و ظهور و حکومتشان این‌چنین بیان می‌کنند: پس آگاه باشید. به خدا قسم که قائم(عج) عدالت را به درون خانه‌های مردم وارد می‌سازد؛ چنان‌که سرما و گرما وارد خانه‌های آنها می‌شود.
با توجه به روایات مختلف، به مظاهر دولت و عدالت سایه‌گستر در حیات بعد از ظهور امام مهدی(عج) اشاره می‌کنیم:
1 - نتایج و ثمرات عدالت امام زمان(عج) احیای زمین و آدمیان است. عدالت مهدوی چنان نشاط‌آور است که به تعبیر قرآن و روایات زمین پیش از تحقق آن عدالت، مرده و بی‌جان است و با برقراری آن زنده می‌گردد و حیات می‌یابد.
هر کس و هر چیز که استعداد زنده شدن داشته باشد به دست مهدی(عج) و با دولت او زنده می‌شود. چنانچه بنا بر روایات، تفسیر این آیة کریمه احیای زمین با عدالت و بر پا ساختن حدود الهی است. تا جایی که می‌فرمایند:عدالت حیات احکام است.
2- ثمره برپایی قسط و عدل در حکومت حضرت مهدی(عج) فطرت و ایمان انسان است. پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: ساعتی از دولت پیشوای عدل برتر از عبادت هفتاد سال است.
3- عدالت دولت امام مهدی(عج) امنیتی فراگیر و همه‌جانبه را به ارمغان می‌آورد. امام باقر(ع) در توصیف امنیت فراگیر دوران ظهور می‌فرمایند: چنان امنیتی برقرار شود که پیرزنی ناتوان از شرق به غرب رود و هیچ‌کس آزاری به او نرساند.
4- عدالت ایشان در سیرة اقتصادی به‌گونه‌ای است که در دوران خویش اموال عمومی را بین مردم به‌طور مساوی تقسیم خواهند کرد و نخواهند گذاشت کسی از حق خود بی‌نصیب بماند.
5 - از نمونه‌های عدالت امام مهدی(عج) آن است که ایشان به هر کس بنا بر شایستگی‌هایش سمت و مقام می‌دهد. پیامبر اکرم(ص) در خطبة غدیرخم می‌فرمایند: آگاه باشید! آخرین امام از ما قائم مهدی خواهد بود... و آگاه باشید که او هر صاحب فضلی را بر مبنای فضلش و هر صاحب جهلی را بر مبنای جهلش نشان و سمت می‌بخشد.
6- نظام قضاوت و دادرسی نیز در حکومت مهدی(عج) شکل ویژه‌ای دارد. آن بزرگوار مانند حضرت داوود به حق حکم می‌کند. خداوند ایشان را از اسرار پنهانی مطلع می‌سازد و از شاهد و بینه بی‌نیازشان می‌گرداند.
7 - ظهور امام زمان(عج) و برقراری عدل از جانب ایشان به این معناست که انسان‌ها نه فقط به دیگری ظلم نکنند بلکه در حق خود نیز ظلم ننمایند. به عبارتی عدل با تقوا برابر است و تقوا یعنی خودنگهداری و نگه‌داشتن اعضا و جوارح از انحراف برای تحقق هدف که همان بندگی و عبودیت است.