همو که تمامی پدران و اجدادش و حتی حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه بشارت حکومت او را به مسلمین وعده داده بودند.
در طول تاریخ پرفراز و نشیبی که از زمان غیبت آن امام گذشته است، انتظار ظهور همچون چراغی فروزان راه مسلمین را روشن نگاه داشته و آنان را در پیمودن مسیر ادای تکلیف یاری کرده است.
امامت آن حضرت و غیبت طولانی و انتظار مسلمین برای ظهور آن منجی در روایات ائمه علیهم‌السلام و مباحث و کتب علمای اسلام ابعاد گوناگون از نهضت جهانی آن حضرت را برای همه جان‌های مشتاق روشن کرده است که به‌طور خلاصه می‌توان به چند نمونه از تعالیم و فلسفه انتظار، ظهور و نجات بشریت به دست آن ذخیره الهی اشاره کرد:
انتظار چه نیست؟
انتظار، ناامیدی و یاس نیست، بی‌انگیزگی و بی‌ارادگی نیست، در گوشه‌ای نشستن و منتظر اصلاح همه امور صرفا از سوی نیروهای غیبی بودن نیست، تنبلی و بیکاری و بی‌حرکتی نیست، گناه‌کردن یا در برابر گسترش ظلم و فساد در جهان ساکت ماندن نیست، در برابر بی‌عدالتی‌های مستکبران جهان در حق مظلومان بی‌تفاوت ماندن نیست. انتظار برای بهبود وضعیت مظلومان و محرومان جهان کارنکردن و دل‌سوزاندن و به رفاه شخصی قانع بودن نیست. انتظار خود را به ظاهر منتظر دانستن اما در واقع طهارت‌نداشتن روحی، فکری و عملی نیست. انتظار بی‌طاقتی و کم‌صبری و عجولانه حرکت‌کردن نیست.
انتظار چه هست؟
انتظار، امید معقول به وضعیتی مطلوب و ممکن دانستن این آرمان است. انتظار تلاش برای بیداری، هوشیاری، تعهد و آگاهی به مسئولیت فردی و اجتماعی است.انتظار، تفکر، مشورت، خردورزی و جست‌وجوی بهترین راه‌ها با بهترین تدابیر برای اصلاح امور جامعه است. انتظار، خالص‌کردن نیت و خرج‌کردن عزم و متمرکزکردن اراده و بسیج همه توانایی‌های فردی و اجتماعی برای رسیدن به جامعه مطلوب است. انتظار، ارائه اعمال و افکار و گفتاری نیکو به محضر آن ذخیره الهی است. انتظار، نشان‌دادن صلاحیت منتظران برای سرآمدن دوره فراق و رو‌نمایی آن مظهر ایمان و عدالت و حکمت است. انتظار، با تمام توان برای رفاه و آسایش و بهبود وضعیت مظلومانی و محرومان کوشیدن است.
منتظر کیست؟
رحمت خداوند بر شهید محراب آیت‌الله دستغیب که می‌فرمود: این ما نیستیم که منتظریم بلکه آن حضرت است که منتظر است. آن امام، غایب نیست بلکه او حاضر و ناظر است. این ما هستیم که غایبیم، در صحنه جنگ دائمی حق و باطل حضور نداریم، در معرکه دفاع از حقیقت و عدالت و حکمت نیستیم. پس، این ما هستیم که باید ظاهر شویم، باید از این غیبت به در آییم. آری، آن حضرت منتظر است که ما به کمالات انسانی و ایمانی ظهور کنیم. آن وقت است که با تمام وجود حضور و ظهور آن منجی را درک می‌کنیم (نقل به مضمون).
منتظر چه نمی‌کند؟
منتظر حقیقی خیالباف نیست؛ بی‌آنکه بذر عمل صالح بکارد، امید برداشت محصول ثواب ندارد، کاستی‌های خود در تدبیر و عمل را به گردن قضا و قدر نمی‌اندازد، گناه خود را از سر غفلت و لغزش صورت گرفته با لزوم گسترش فساد در جهان به عنوان زمینه ظهور توجیه نمی‌کند. منتظر حقیقی در عصر غیبت ادعای رویت یا ارتباط خاص با حضرت را ندارد و سخن ادعاکنندگان را باور نمی‌کند، ظهور حضرت(عج) را موجب آسایش فرد یا گروه خاصی نمی‌داند بلکه آن حضرت را منجی تمام بشریت می‌داند. منتظر حقیقی هرگز تصور نمی‌کند که با ادعای ایمان بدون معرفت و عمل می‌تواند در زمره شیعیان راستین آن حضرت قرار گیرد.
در یک کلام؛ انتظار عطری‌ست ممزوج و مرکب از عصاره گل‌های ایمان، اخلاص، تدبیر، تلاش و امید.
سخن آخر از زبان زنده‌یاد سلمان هراتی:
پیشوای کاروان عشق
کاروان، حماسه می‌سراید این چنین:
انتظار سهم ماست
اعتراض نیز
مهدیا یقین تو نیز منتظر
چشم بر اشاره خدا نشسته‌ای.
