براساس گزارش فاكس‌نيوز، جزيره سنتينل شمالي كه بزرگي آن به اندازه شهر منهتن است، جزيره‌اي زيبا است كه چتر درختان آن را پوشش داده، سواحل شني زيبايي داشته و صخره‌هاي مرجاني آب‌هاي آن را تزئين كرده‌اند، اما ساكنان اين جزيره نسبت به خارجي‌ها بسيار پرخاشگر بوده و به سرعت آنها را مي‌كشند.
قبيله بومي و منزوي كه براي 60000 سال در اين جزيره ساكن بوده‌اند يكي از آخرين نمونه‌هاي قبيله‌‌هاي به جا مانده از دوران عصر حجر به شمار مي‌روند و تقريبا هميشه به هر توريست و مسافري كه به جزيره آنها پا مي‌گذارد حمله‌ور مي‌شوند. براي مثال در سال 2006 دو ماهيگير توسط آب به سوي اين جزيره رانده شدند و بوميان جزيره هردوي آنها را به قتل رساندند. پس از آن هليكوپتري كه براي بازگرداندن اجساد ماهيگيران روانه اين جزيره شد نيز توسط نيزه‌هاي بوميان دچار مشكل شد.
در سال 2012 نيز يك محكوم فراري كه از يكي از جزاير مجاور اين جزيره گريخته‌بود، به سنتينل رفت اما ساكنان جزيره گلوي او را بريدند. در سال 1967،زماني كه دولت هندوستان كشتي تجسسي را براي نشانه‌گذاري جزيره و اعلام آن به عنوان بخشي از هندوستان روانه اين جزيره ساخت، تمامي ساكنان خود را از چشم جستجوگران پنهان ساختند.
در اواخر دهه 1980 تا اوايل دهه 1990 نيز انسان‌شناسي هندي به نام تي‌ان پانديت از اين جزيره ديدن كرد و هدايايي از قبيل نارگيل، چاقو، لباس، آينه و خوك زنده را به ساكنان جزيره پيشكش كرد. بوميان جزيره خوك را كشته و در ماسه‌ها دفن كردند اما آسيبي به گروه پانديت نرسانده و تنها با پشت كردن به گروه وي، به سبك خود به آنها بي‌احترامي كردند.
هندوستان مدت‌ها است كه مرزي چند كيلومتري اطراف اين جزيره تعيين كرده تا بتواند به واسطه آن از جان مسافران و توريست‌ها در برابر خشونت بوميان و همچنين از جان بوميان جزيره در برابر انواع بيماري‌ها محافظت كند. ساكنان اين جزيره بسيار سالم، قوي و هشيار هستند و به آتش دسترسي دارند و از منابعي مانند ماهي، ميوه، گراز، عسل و مارمولك‌ها تغذيه مي‌كنند.