به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مهناز اشرفی رییس پژوهشکده ابنیه و بافت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اعلام این خبر گفت: روستای جوین از توابع شهرستان سرخه استان سمنان از نمونه‌های ترکیبی معماری دست کند و ساخته شده با مصالح بنایی در یک سطح و در کنار یکدیگر است.
او تصریح کرد: پژوهشکده ابنیه و بافت پژوهشگاه میراث فرهنگی برداشت میدانی از روستای جوین که یکی از بهترین نمونه‌های این گونه است را در سال جاری برای اولین بار در دستور کار قرار می‌دهد.
رییس پژوهشکده ابنیه و بافت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: بی شک می‌توان با مطالعات در دست انجام این پژوهشکده و تعامل با نهادهای مرتبط، به ابعاد جدیدی از دانش بومی در این منطقه دست یافته و در جهت مدیریت پایدار آن گامهای موثری برداشت.
او افزود: روستای جوین از توابع شهرستان سرخه استان سمنان یکی از روستاهای پیشاهنگ طرح مدیریت پایدار منابع آب و خاک است که با همکاری سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری و برنامه عمران سازمان ملل (UNDP) مورد مطالعات جامع منطقه‌ای قرار دارد.
به گفته اشرفی، این روستا در نگاه اول روستایی پلکانی شکل است که بناهای آن با سکوچینی های سنگی ، دیوار های خشتی و تیرهای چوبی مسقف شده اند اما با ورود به فضاهای داخلی ، ترکیب خلاقانه این معماری با معماری دست کند آشکار می شود.
رییس پژوهشکده ابنیه و بافت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در گفتگو با خبرنگار سایت پژوهشگاه (richt.ir) تصریح کرد که در ایران روستاهای متعددی وجود دارد که اهالی آنها به روش‌های مختلف با استفاده از معماری دست کند، تمام یا بخشی از فضاهای مورد نیاز خود را تامین کرده اند.
اشرفی افزود: اکثر فضاهای برخی از این روستا ها مانند روستاهای میمند و کندوان، از کاستن توده پر بستر طبیعی شکل یافته‌اند، در برخی دیگر نیز مانند روستای ویند" فضاهای دست کند در زیر زمین بوده و ساخت و سازها بر روی آنها انجام شده است.
به گفته رییس پژوهشکده ابنیه و بافت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برخی دیگر از روستا های دستکند نیز ترکیبی از معماری دست کند و ساخته شده با مصالح بنایی در یک سطح و در کنار یکدیگرهستند.
اشرفی تصریح کرد که روستای جوین یکی از بهترین نمونه‌های این گونه اخیر است که پژوهشکده ابنیه و بافت در تلاش است سال جاری این روستا را برای اولین بار مورد برداشت میدانی قراردهد.