براساس گزارش گيزمگ، اين شفق قطبي اولين نمونه‌اي است كه در اطراف ستاره‌اي كوتوله به نام LSRJ 1835+3259 كشف شده‌است، گونه‌اي ستاره كه ويژگي‌هاي مشابه زيادي با سياره‌هاي فراخورشيدي دارد و تكنيك به كار گرفته شده براي رصد اين پديده در آينده مي‌تواند به ابزاري براي تشخيص قابل سكونت بودن سياره‌ها تبديل شود.
كهكشان راه شيري حاوي ميلياردها ستاره ناشناخته است كه در طيف گسترده‌اي از شكل‌ها و ابعاد پراكنده شده‌اند، از ابرستاره‌هاي غول‌پيكر سرخ گرفته تا ستاره‌هاي نوتروني كوچك و سنگين‌وزن. با اين همه دسته‌بندي از ستاره‌ها كه بيشتر ما با آنها آشنايي داريم كوتوله‌هاي زرد هستند،مشابه خورشيد زمين.
يك كوتوله قهوه‌اي ستاره‌اي است كه در حفظ جرم كافي براي ايجاد گداخت هسته‌اي هيدروژني در هسته‌اش دچار نقص شده‌است و به واسطه اين نقص تكاملي، يك كوتوله قهوه‌اي از ويژگي‌هاي مشابهي با ستاره‌ها و سياره‌هاي بزرگ دارد.به لطف همين شباهت‌ها كشف شفق قطبي در اطراف يك ستاره كوتوله قهوه‌اي مي‌تواند بر تحقيقات درحال اجرا براي كشف سياره‌هاي قابل سكونت اثري مثبت داشته‌باشد.
در مقاله‌اي كه درباره كشف شفق قطبي فضايي منتشر شده، بيان شده كه اين شفق اولين نمونه‌اي است كه در اطراف يك كوتوله قهوه‌اي رصد شده‌است و مي‌توان از تشعشعات راديويي آن براي كشف سياره‌هاي دورافتاده نيز استفاده كرد.
اخترشناسان مركز اخترشناسي كلتك مي‌گويند اين شفق كه قدرت آن صدهاهزار بار بيشتر از پديده‌اي مشابه در كهكشان راه شيري‌است،با كمك تركيبي از تلسكوپ‌هاي نوري و راديويي رصد شده‌است.
نقصان موجود در اين كوتوله قهوه‌اي براي سال‌ها اخترشناسان را دچار دردسر كرده‌بود زيرا امكان رصد آن با استفاده از شيوه‌هاي استاندارد ستارگان وجود نداشت و در سال 2006 اخترشناسان دريافتند تشعشعات راديويي اين كوتوله قهوه‌اي شباهت زيادي به تشعشعات راديويي در سامانه خورشيدي دارد. در مطالعه جديد كه با كمك تلسكوپ VLA انجام گرفته، تشعشعات راديويي ستاره در حين چرخش مورد بررسي قرار گرفت. از سويي ديگر ميزان درخشش ستاره با كمك تلسكوپ‌هاي هيل و كك نيز مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت اخترشناسان دريافتند تشعشعات راديويي در حقيقت نشانه هاي شفقي بسيار قدرتمند هستند.
هنوز مشخص نيست چگونه ممكن است شفق در اطراف يك ستاره كوتوله تشكيل شود زيرا شفق‌ها براي ايجاد شدن به بادهاي خورشيدي از سوي ستاره‌اي مجاور نياز دارند تا ذرات باردار را به لايه مگنتوسفر سياره هدايت كند. اما در نزديكي اين كوتوله قهوه‌اي هيچ ستاره مجاوري وجود ندارد تا بادهاي خورشيدي از خود ايجاد كند. اخترشناسان اميدوارند در آينده و با استفاده از تلسكوپ راديويي فركانس پايين بتوانند شدت ميدان مغناطيسي يك سياره فراخورشيدي را به شيوه‌اي كه توانستند امواج راديويي LSRJ 1835+3259 را رصد كنند، رديابي كرده و از اين اطلاعات براي كشف سياره‌هاي قابل سكونت در كهكشان استفاده كنند.