براساس گزارش CNN، اگرچه در اين تصوير سطح تاريك ماه را نور خورشيد روشن كرده‌است، اما زمين بسيار درخشان‌تر ديده مي‌شود. به گفته آدام زابو دانشمند پروژه DSCOVR درخشاني بيشتر زمين نسبت به ماه شگفت‌انگيز است، سياره زمين در ميان تاريكي فضا نسبت به سطح ماه بسيار زيبا‌تر ديده مي‌شود.
ماهواره DSCOVR پروژه‌اي مشترك ميان ناسا، سازمان اتمسفري و اقيانوي آمريكا و نيروي هوايي آمريكا است كه به دوربين پلي كروماتيك زميني ناسا، يك دوربين چهار مگاپيكسلي CCD و يك تلسكوپ مجهز است. اين ماهواره در فاصله بيش از يك ميليون و 609 هزار كيلومتري در ميان زمين و خورشيد در حركت است.
رخ تاريك ماه به لطف زنجير جزر و مدي كه زمين برپاي قمرش زده، هرگز از زمين قابل مشاهده نيست و مدت زمان زيادي از اولين باري كه اين بخش از ماه با چنين جزئياتي ديده‌شد،مي‌گذرد.
در سال‌هاي 1959 و 1965شوروي سابق كاوشگرهايي را براي تصويربرداري از رخ دورافتاده ماه به سمت اين قمر روانه كرد. فضانوردان آپولو هشت نيز اولين انسان‌هايي بودند كه توانستند اين بخش از ماه را در سال 1968 ببينند. از ديدگاه فضانوردان، رخ تاريك ماه به هيچ‌وجه جذاب نيست و به توده‌اي از شن مملو از حفره و چاله شباهت دارد.
ناسا نيز در سال 2008 از ماه درحال عبور از زمين عكسبرداري كرد كه در آن زمان تنها نيمي از ماه مشخص بود و آن تصاوير از فاصله بيش از 49 ميليون كيلومتري گرفته شده بودند.
نقش اصلي ماهواره DSCOVR نظارت بر بادهاي خورشيدي است كه به گفته سازمان اقيانوسي و اتمسفري آمريكا، براي پيش‌بيني شرايط آب و هوايي در فضا و هشدارهاي به موقع نسبت به رويداد‌هاي پرخطر از اهميت بالايي برخوردار است.