براساس گزارش ديسكاوري، گياه مونتسچيا ويدالي قدمتي برابر 130 ميليون سال دارد، يعني در دوراني روي زمين مي‌روئيده‌است كه دايناسورها در زمينه پرسه مي‌زدند.
مقدار زيادي از اين گياه متعلق به دوران كرتاسه زماني در درياچه‌هاي آب شيريني كه اكنون به مناطق كوهستاني اسپانيان تبديل شده‌اند، مي‌روئيدند. قدمت اين گياه اكنون نسبت به گياه ديگري به نام آركافروكتوس كه در چين مي‌روئيده و به عنوان قديمي‌ترين گياه گلدار جهان شناسايي شده‌بود، كمي بيشتر تخمين زده شده‌است.
به گفته ديويد ديلچر ديرينه گياه‌شناس دانشگاه اينديانا، اولين گل، مانند اولين انسان مفهومي اسطوره‌اي است، اما براساس اين مطالعه جديد اكنون مي‌دانيم كه مونتسچيا اگر قديمي‌تر از گياه آركافروكتوس نباشد،دست‌كم معاصر اين گياه است. وي به همراه گروهي بين‌المللي از محققان بيش از هزار نمونه فسيلي از بقاياي مونتسچيا را بررسي كردند. براي اين‌كار از قطرات اسيد هيدروكلريد استفاده شد تا ساختار دقيق گياه از دل سنگي كه آن را در بر گرفته‌بود، مشخص شود، همچنين محققان از تركيبي از اسيد نيتريك و كلرات پتاسيم استفاده كردند تا بتوانند شكل كوتيكول يا پپوسته برگ‌هاي گياه را آشكار سازند.
تمامي اين مراحل در زير ميكروسكوپ‌هاي قدرتمند انجام گرفتند تا كوچكترين جزئيات فسيل‌ها نمايان شوند. در نتيجه اين مطالعات محققان دريافتند اين گياه با دايناسورهايي مانند ايگوآندون و براچيوساروس همدوران بوده‌است. اين گياه داراي بخش‌هاي گل شكل فراواني از قبيل گلبرگ و ساختار سازنده شهد براي جذب حشرات داشته و كل دوران زندگي خود را در زير آب مي‌گذرانده‌است. ميوه اين گياه داراي يك دانه بوده كه ويژگي نهاندانگان است.