چه اين گفته‌ها پايه علمي داشته‌باشند چه احساسي، واقعيت اين است كه گياهان هرچه كه نداشته‌باشند، صدا دارند و اين صدا را مي‌توان با تجهيزات مناسب ثبت كرد. براساس گزارش ديسكاوري، گياهان حتي زماني كه از شدت كم‌آبي و تشنگي درحال مرگند نيز از خود صدا ايجاد مي‌كنند، صدايي كه گوش انسان براي شنيدن آن بسيار ضعيف است.
اين صداي مرگ يك گياه در اثر شدت تشنگي است، صدايي كه پس از دانستن عنوان آن، غم‌انگيز به نظر مي‌آيد. با پايان يافتن منابع آب گياه، حباب‌هاي كوچكي در آوند، رشته‌هاي باريكي كه آب را از خاك به برگ‌ها و رگبرگ‌ها هدايت مي‌كند،ايجاد مي‌شوند و ايجاد اين حباب‌ها در گياه صدايي را ايجاد مي‌كند كه شنيديد.
اين صدا درحدود 30 سال پيش توسط دانشمندي به نام كيم ريتمن و با استفاده از گيرنده تلفني بسيار ضعيفي كه براي بهبود صدا سنجاقي به آن لحيم شده‌بود، ضبط شده‌است. ريتمن كه امروز دانشمند ارشد وزارت كشاورزي استراليا است، بخش زيادي از تحقيقات دوره دكتراي خود را صرف ضبط صداي گياهان در حين شكل‌گيري اين حباب‌ها در ريشه آنها كرده‌است. هدف او بررسي تاثير قطر آوند در فركانس صداهاي ايجاد شده‌بود و نتايج نشان دادند هرچه آوند‌ها ضخيم‌تر باشند،صداهاي كليك‌مانند كاهش پيدا خواهند‌كرد.
نظر شما