تاكنون در بيش از 30نمايش به‌عنوان بازيگر، نويسنده و كارگردان حضور داشته و در سال ١٣٨٠ موفق به دريافت مدرك درجه يك هنري از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي شده است. او كه رياست كانون نمايش‌هاي سنتي ايران را برعهده دارد اعتقاد دارد كه هرچند تعزيه در كشور كمرنگ شده ولي با قوت برقرار است و به‌كار خودش ادامه مي‌دهد. در ادامه گفت‌وگوي او را با همشهري مي‌خوانيد.
- به‌نظر مي‌رسد كه هنر تعزيه با توجه به قدمتي كه دارد نسبت به گذشته كمرنگ شده و فقط در عاشورا و تاسوعا بايد منتظر آن باشيم.
با اين نظر مخالفم؛ چرا كه ما هنوز در شهرهاي مختلف، مثل اصفهان و ساير شهرها هر هفته مراسم تعزيه را شاهديم اما در تهران ممكن است كم شده باشد. نخستين دليل مربوط به محل‌هاي ويژه تعزيه است كه امروزه از آنها خبري نمي‌بينيم و اكثر صاحبان هيئت‌ها رو به مداح و سخنراني محوري رفته‌اند. بعد ما مي‌بينيم كه در دوره‌اي، تعزيه فراغت مردم را پر مي‌كرد ولي امروزه سرگرمي‌هاي زيادي هست كه مردم ترجيح مي‌دهند سراغ آنها بروند. مشغله‌هاي مردم هم خيلي زياد شده است؛ به‌طوري كه اگر به شما بگويند مثلا فردا به مراسمي بيا به‌خاطر كارهايي كه داريد نمي‌توانيد حضور پيدا كنيد.
- پس موافق هستيد كه به هر حال اين مسئله كمرنگ شده، حتي جوان‌ها هم ترجيح مي‌دهند به تئاتر بروند تا اينكه مراسم تعزيه را ببينند.
خب، قطعا در تهران نسبت به قبل كم شده و آن هم به‌خاطر بانيان است كه اولا تعزيه‌خوان‌ها را دعوت نمي‌كنند و بعد هم به‌خاطر اين است كه پول آنچناني به آنها نمي‌دهند و تعزيه‌خوان‌ها مجبورند كار ديگري هم در كنار اين هنر داشته باشند تا بتوانند امرار معاش كنند. جاي مناسب براي تعزيه هم وجود ندارد. خيلي‌ها فكر مي‌كنند تعزيه نمايش خياباني است درحالي‌كه در گذشته محل‌هايي براي تعزيه بود كه بزرگان شهرها هم آنجا حاضر مي‌شدند و از نزديك تعزيه را مي‌ديدند. ما در دوره‌اي در تهران 60-50 تكيه داشتيم اما الان بيشتر اين تكايا يا كاملا از بين رفته و يا تبديل به مكان ديگري شده است. بايد جايي وجود داشته باشد كه به‌طور مستمر تعزيه يا شبيه‌خواني اجرا شود تا 365مجلس جداگانه تعزيه براي 365روز سال اجرا شود و مردم بفهمند گستردگي تعزيه چيست.
- شما در انجمن تعزيه فعاليت مي‌كنيد، به‌نظرتان با وجود اين موارد مي‌شود اميدي به رونق بيشتر تعزيه داشت و يا حتي اميدوارانه اجراهاي جهاني را براي آن درنظر گرفت؟
انجمن تعزيه قرار نيست متولي اجراي تعزيه باشد. اين انجمن درنظر دارد در جهتي پيش برود كه بتواند هم نقش هدايت‌كننده و هم نقش حمايت‌كننده داشته باشد و به‌عنوان يك انجمن فرهنگي- هنري فعاليت مي‌كند. درباره اجراهاي جهاني هم بايد گفت كه خيلي نمي‌شود به آن اميد داشت چرا كه متوليان امر هم چندان استقبالي از تعزيه نمي‌كنند. خاطرم هست زماني كه بازي‌هاي المپيك در يونان برگزار مي‌شد قرار شد گروه تعزيه‌اي را به آنجا بفرستند كه اين هنر ايراني- اسلامي ديده شود؛ 2ماه كشمكش بود كه گروه كمتر شود و آخر سر هم فهميديم كه به بهانه فرستادن گروه تعزيه مي‌خواهند مديران را براي گردش به يونان بفرستند و آخر سر هم ما نرفتيم و تعزيه هم آنجا اجرا نشد.