در پايگاه اينترنتي هنرآنلاين از قول او آمده است كه: «از بچگی در خیابان سی‌تیر تهران بوده‌ام و حاضر نیستم محل زندگی‌ام را تغییر دهم. وقتی در خیابان سی‌تیر، منوچهری یا لاله‌زار راه می‌روم، احساس می‌کنم که در تاریخ و گذشته قدم مي‌زنم!»
در اين خيابان عجيب و تاريخي موزه‌ي آبگينه و سفالينه قرار دارد. خود اين بنا تاريخ جالبي دارد. اين بنا ساختمان خانه و دفتركار نخست وزير احمدشاه، قوام‌السلطنه است كه امروزه به‌عنوان موزه‌ي سفالينه و آبگينه مورد استفاده است. البته قبل از موزه شدن، در دو مقطع به‌عنوان سفارت مصر و سفارت افغانستان از آن استفاده شد و يك‌بار هم در اختيار بانك بازرگاني ايرانيان قرار گرفت. از «مهدي كارخاني» معاون موزه، علت انتخاب‌شدن اين ساختمان را براي موزه‌ي سفالينه و آبگينه مي‌پرسم. او پاسخ مي‌دهد: «در سال 1355 حكومت تصميم مي‌گيرد كه از بناهاي تاريخي استفاده‌ي فرهنگي كند. درآن دوره طرحي با عنوان تأسيس موزه‌هاي تخصصي نيز در دست اجرا قرار گرفت. در راستاي اين تصميم‌ها، اين ساختمان به‌عنوان موزه در نظر گرفته و به معمار اتريشي «هانس هولين» سپرده شد و او براساس آثار تاريخي موجود و با الهام از تخت جمشيد، به طراحي اين ساختمان به‌عنوان ساختماني براي موزه سفالينه و آبگينه پرداخت.»
اين موزه داراي يك ساختمان دوطبقه است با تالارهايي به نام «مينا»، «بلور»، «صدف» (به شكل صدف)، «زرين» و «لاجورد» 1 و 2. در اين تالارها، آثار ارزشمندي چون آثار سفالين و بلورين سده‌هاي قبل از ميلاد، صدر‌اسلام و تا دوران پهلوي ديده مي‌شود.
هم‌چنين در اين موزه، كلاس‌هاي سفالگري، لعاب، تراش شيشه و... داير است و به گفته‌ي كارخاني، در مناسبت‌هاي خاص، مانند دهه‌ي فجر، برنامه‌هاي گوناگوني براي كودكان و نوجوانان در نظر گرفته مي‌شود.
يكي از اولين تصويرهاي متحرك (شبه‌انيميشن) به‌دست آمده، به صورتي كه نقوش روي ظرف با چرخش آن به حركت در مي‌آيند (متعلق به هزاره‌ي اول قبل از ميلاد، در آذربايجان)
كوچك‌ترين ظروف موجود در موزه كه در صدر اسلام مصارف پزشكي، آرايشي و آزمايشگاهي داشته و گفته مي‌شود به نوعي نشان‌دهنده‌ي دانش مردم آن روزگار در ساختن ظروف شيشه‌اي كوچك با ارتفاع حدود دو سانتي متر است
تُنگ شيشه‌اي ساخته‌شده با تكنيك موزاييكي، باقي‌مانده از دورهي اشكاني
يكي از ظرف‌هايي كه در زمان قاجار و پهلوي براي استفاده‌ي اداري به كشور فرانسه و چك سفارش داده شده بود
از ظرف‌هاي شاخص دورهي اسلامي كه چون با دورهي حمله‌ي مغول‌ها همراه بوده، داراي چهره‌هاي مغولي است. اين ظروف با استفاده از اكسيد طلا، مس و نقره ساخته شده و غالباً داراي نوشته‌هايي با مضمون دعاهاي خير يا اشعار فارابي و انوري است
خمره‌ي دست‌ساز كه در هزاره‌ي سوم قبل از ميلاد كه براي نگه‌داري غلات از آن استفاده مي‌شده و روي آن نقش انسان در شكارگاه نهاوند است