به گزارش همشهري، از زماني كه فيلم چيني «ببر خيزكرده، اژدهاي پنهان» به كارگرداني آنگ لي مرز فروش 100ميليون دلاري را در آمريكاي شمالي شكست، 15سال مي‌گذرد و در اين سال‌ها به واسطه تغيير عادت‌هاي سينما رفتن در پرجمعيت‌ترين كشور دنيا، نظام فيلمسازي در هاليوود به‌شدت دستخوش دگرگوني اساسي شده است. همين هفته پيش بود كه نشريه هاليوود ريپورتر پيش‌بيني كرد كه چين به‌زودي به قطب برتر سينماي جهان تبديل خواهد شد.
كارشناسان پيش از اين براي پيشي‌گرفتن چين از آمريكا يك بازه زماني 5ساله درنظر گرفته بودند اما حالا معتقدند اين اتفاق 2سال زودتر از پيش‌بيني‌ها مي‌افتد و تا 2018اين چين است كه بالاتر از ايالات متحده بر صدر سينماي جهان تكيه مي‌زند. البته علاقه استوديوهاي فيلمسازي هاليوود به كسب سهميه بيشتر از بازار سينماي چين در سال‌هاي اخير در رشد شگفت‌انگيز اقتصاد سينما در سرزمين اژدهاي زرد بسيار مؤثر بوده است.
مقام‌هاي دولتي در چين براي هر سال فقط به 34فيلم خارجي اجازه اكران در مالتي‌پلكس‌ها مي‌دهند و رقابت براي به‌دست آوردن اين بازار به‌شدت محدود، باعث شده پاي بازيگران و ستاره‌هاي چيني به فيلم‌هاي هاليوودي بازتر از گذشته شود. طبيعي است چيني‌ها به فيلم‌هايي با بازيگران آشنا بيشتر علاقه نشان مي‌دهند و استوديوهايي نظير دريم‌وركس براي سود بردن از اين بازار بزرگ، 3سال پيش يك استوديو در چين تاسيس كردند.
البته هنوز براي اظهارنظر درباره نتايج همكاري هاليوود با سينماي چين زود است و به‌نظر مي‌رسد برخي كارشناسان به اين همكاري نگاه منفي دارند. گرچه برخي ديگر معتقدند هم‌افزايي چين و آمريكا صنعت سينماي جهان را يك گام بزرگ رو به پيش خواهد برد.
از سوي ديگر، نمي‌توان از نگاه سودجويانه هاليوود به بزرگ‌ترين بازار سينماي جهان به سادگي گذشت و همه مي‌دانند براي مديران استوديوهاي بزرگ فيلمسازي، نخستين و مهم‌ترين مسئله، پر كردن جيب است. استيون اسپيلبرگ سال 2013پيش‌بيني كرده بود آيين فيلم ديدن در سينما به‌زودي به 2بخش تقسيم مي‌شود؛ تماشاي فيلم‌هاي بزرگ و پرهزينه با خريدن بليت‌هاي 25دلاري در آمريكا و ديدن فيلم‌هاي كوچك‌تر مانند آنچه در شبكه‌هاي HBO يا نتفليكس پيدا مي‌شود با هزينه كردن تنها 7دلار. نكته جالب اينكه علاقه چيني‌ها به فيلم‌هاي بزرگ و اصطلاحا بلاك‌باستر نقض اين پيش‌بيني را به اثبات رسانده و پروژه‌هاي پرهزينه با اكران در چين به سوددهي مي‌رسند.
حالا يك فرضيه تازه بنيان نهاده شده است؛ توليد فيلم‌هاي 150ميليون دلاري و گران‌تر براي بازار سينماي چين و تهيه پروژه‌هاي ارزان‌تر براي مخاطبان غربي. فيلم‌هايي كه بين اين دو محدوده قرار بگيرند، كمترين بختي براي گرفتن چراغ سبز از مديران استوديوهاي فيلمسازي ندارند.