اين ائتلاف به گواه گزارش‌هاي سازمان‌هاي اطلاعاتي و نظامي خود آمريكا، تا‌كنون غير از چند عكس يادگاري در اجلاس وزرا و پروازهاي نمايشي جنگنده‌هايي كه فرزندان امراي شيخ‌نشين‌هاي عربي يا زناني از اين كشورها آنها را خلباني مي‌كردند، كاركرد چندان ديگري نداشته است.
اين روزها، يك سال بعد از تشكيل ائتلاف بين‌المللي به رهبري آمريكا، بار ديگر آسمان سوريه پررفت‌وآمد شده‌است. در هفته‌هاي اخير دولت استراليا اعلام كرد حملات هوايي عليه مواضع داعش در سوريه انجام مي‌دهد. فرانسه هم اين خبر را اعلام و در روزهاي اخير آن را عملي كرد. اما فراتر از اينها، روسيه بود كه در اقدامي آشكار و بدون پنهانكاري، هم تجهيزات نظامي و هم نيروهاي آموزشي جديد به سوريه اعزام كرد. انگيزه و موقعيت هر كدام از اين كشورها در ورود جديد به جنگ سوريه متفاوت است و نمي‌توان اقدام روسيه را با طرف‌هاي ديگر در يك جهت ارزيابي كرد.
اما اين نكته قابل انكار نيست كه اين روزها صف طويلي از كشورهاي داوطلب براي اقدام نظامي در سوريه تشكيل شده‌است. بي‌تفاوتي 4 سال گذشته جاي خود را به رقابتي همراه با دستپاچگي براي اقدام نظامي و ورود به عرصه سياسي نظامي سوريه داده‌است. دليل اين تكاپوي كشورهاي اروپايي و استراليا كه هر كدام طرحي براي بمباران مواضع داعش در سوريه تهيه كرده‌اند، پاسخ به افكار عمومي داخليشان است. موج پناهجويان عمدتا سوريه‌اي كه اين روزها به مرزهاي اروپا هجوم برده‌اند، دوقطبي پرتنشي را در كشورهاي اروپايي ايجاد كرده‌است.
افكار عمومي، از دولت‌هايشان بابت اين بحران پاسخ مي‌خواهند. دولت‌هايي مانند فرانسه هم با اعزام جنگنده‌هاي رافائل به سوريه به اين نگراني افكار عمومي داخليشان پاسخ دادند.اما روسيه با پيشدستي و در اقدامي غافلگيرانه، اين روزها تمام‌عيار وارد عرصه سياسي نظامي سوريه شده‌است.
اين ورود در اين مقطع زماني دلايلي دارد. مورد توجه قرار گرفتن بحران سوريه باتوجه به سيل آوارگان و پناهجويان، پيشروي‌هاي گروه‌هاي مورد حمايت عربستان، تركيه و غرب در برخي جبهه‌هاي سوريه، ناكامي‌هاي آمريكا در عمليات نظامي عليه داعش در عراق و سوريه و بالاخره نگاه مسكو به خاورميانه به‌عنوان پايگاه سنتي نفوذش به‌ويژه بعد از رويارويي با غرب در اوكراين، ازجمله دلايل اقدام اخير روسيه است.
بعد از مانور خبري رسانه‌هاي آمريكايي درباره ورود نظامي مسكو به سوريه، پوتين با پيام «با ما عليه داعش ائتلاف كنيد» بعد از 10سال به نشست سران مجمع عمومي سازمان ملل رفت. اكنون اين آمريكاست كه براي هر تحرك سياسي نظامي در سوريه، بايد خود را با دولت مسكو هماهنگ كند.تحولات سوريه به نقطه عطف خود نزديك مي‌شود؛ اگرچه اين نقطه عطف به معني پايان جنگ نيست.