سياسي‌شدن مسائل علمي، نخستين ضربه مهلك را به روند شكل‌گيري بسترهاي علمي- اجتماعي وارد مي‌سازد. اتفاقي كه پيش از اين درخصوص مسائل مهم علمي- اجتماعي‌افتاد ولي از آنجا كه مانند همه مسائل اجتماعي، داراي لايه‌ها و آثار فراعلمي نيز بودند، وجوه سياسي آن پررنگ شد. متأسفانه آنچنان غيراصولي و غيرعلمي در سطح عموم جامعه به آن دامن زده شد كه شكل و صورت غيرعلمي به‌خود گرفت و باعث تلقي تصورات نادرست و نابجا در جامعه شده‌است.
راه رفع چنين برداشت‌هاي ناروايي، سپردن كار به اهل آن و آلوده نكردن فضاي مباحث علمي با سياسي كاري است. در اين خصوص، هم بايد سياسيون درخصوص اظهارنظر در باب مسائل علمي، پژوهشي و تخصصي احتياط بيشتري داشته باشند.ترديدي نيست كه رونق بخشي به كرسي‌هاي نظريه‌پردازي و آزادانديشي هيچ‌گاه صرفا با دستورهاي حاكميتي راه به‌جايي نخواهد برد؛ چرا كه جريان‌هاي علمي- اجتماعي نيازمند زمينه‌ها و ساختارهاي ظهور و بروز خاص خود هستند و بدون ظرفيت‌سازي‌‌هاي لازم چنين امري محقق نمي‌شود.
2- بدين‌ترتيب 2كار بايد همزمان انجام شود؛ ظرفيت‌سازي از طريق حاكميت و زمينه‌سازي از طريق بدنه جامعه علمي براي ايجاد يك بستر علمي- اجتماعي فراگير.
3- بايد اذعان كرد راه‌هايي كه تاكنون رفتيم يا جوابگو نبوده يا درصد تأثير بسيار اندكي داشته‌اند. در شرايط فعلي راه چاره و حل گره كور كرسي‌هاي نظريه‌پردازي و آزادانديشي در ترويج جريان نقد علمي در حوزه و دانشگاه‌هاست. بايد با ايجاد زمينه‌هاي نقد علمي اين امكان را براي پژوهشگران فراهم آورد كه در مسير توليد انديشه‌هاي نو قدم بگذارند و الا از صاحب‌نظراني كه بر داشته‌هاي علمي خود متعصبانه پايبندند، انتظار توليد نظريه‌هاي جديد نمي‌توان داشت. نقد علمي متون درسي كتب و آثار كلاسيك جهاني و برنامه‌هاي حوزه علوم انساني بهترين نقطه شروع است و در اين سرآغاز، تأكيد بر چند اصل ضروري است:
الف- مرز‌گذاري بين نقد علمي؛ نقد عمومي و عاميانه و ژورناليستي
ب- عطف توجه به حوزه علوم انساني و اهميت نقد مكاتب و نظريه‌هاي جهاني علوم انساني؛ نظريه‌هاي مهم و مطرح در سطح جهاني از صاحب‌نظران بزرگ و مطرح كه محل رجوع ساير محققان‌اند و حاوي ايده‌هاي بديع بوده و يا اينكه در ادبيات تخصصي، منشأ آثار علمي و فكري قابل‌توجهي بوده است.
ج- محور قرار دادن نقد متون درسي يا كتب دانشگاهي و يا برنامه‌هاي حوزه علوم انساني.
د- توجه به تفاوت نقد شكلي و نقد محتوايي و مشخص كردن مؤلفه‌هايي براي تفكيك بين اين دو