به گفته سارا دانیوس منشی آکادمی نوبل، الکسیویچ ژانر ادبی نوینی را ابداع کرده است، قالب‌های روزنامه نگاری را بسط داده و به توسعه ژانری که دیگران در خلق آن همکاری داشته‌‌اند، دامن زده است.
"صداهایی از چرنوبیل، تاریخ شفاهی یک فاجعه اتمی" مشهورترین اثر اوست.
خانم الکسیویچ تاکنون چند داستان کوتاه، مقاله و گزارش نوشته است ولی خود می‌گوید تحت تاثیر الس آدامیویچ، نویسنده اهل بلاروس، صدای خود را در ژانری موسوم به "رمان جمعی" یا "رمان-سند" پیدا کرده است که روایت کردن زندگی آدم‌ها از زبان خودشان است.
او به همین سبک، کتاب "صداهای شوروی از جنگ افغانستان" را نوشته است که خاطرات سربازان اتحاد جماهیر شوروی سابق از جنگیدن در افغانستان است.
شخصیت ادبی او بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفته و از منتقدان سیاست‌های روسیه در برابر جمهوری اوکراین است.
او رمان‌نویس نیست، اما به خاطر گزارش‌ها و مصاحبه‌هایي که با انسان‌های جنگ‌زده و آسیب‌دیده انجام داده، شهرت دارد.
«جنگ زنانه نیست» که در سال ۱۹۸۷منتشر شد، از نخستین آثار اوست.
سال آینده کتاب دیگری از او منتشر خواهد شد با عنوان "زمان دست دوم" (Time Second Hand) که درباره زنان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی است و همزمان در بیش از ۲۰ کشور منتشر خواهد شد.
سوتلانا الکسیویچ در سال ۲۰۱۳ برنده جایزه صلح نمایشگاه کتاب فرانکفورت شده بود و چهاردهمین زنی است که موفق به دریافت جایزه نوبل ادبی شده است.