براساس گزارش فاكس‌نيوز، لابراتوار علوم مريخي ناسا با استفاده از داده‌هاي جمع‌آوري شده از كاوشگر كنجكاوي دريافت آب به متراكم شدن رسوبات در حفره گيل كمك كرده‌است؛حفره‌اي كه كنجكاوي سه سال پيش در آن فرود آمد و در آن مشغول تحقيق و تجسس شد.
به گفته آشوين واساوادا يكي از محققان اين لابراتوار، يافته‌هاي كنجكاوي نشان مي‌دهند مجموعه‌اي از جريان‌هاي آب روان و درياچه‌ها درحدود 3.8 تا 3.3 ميليارد سال پيش در مريخ وجود داشته‌اند و رسوبات را به آرامي به دامنه كوه شارپ انتقال داده‌اند.
دانشمندان مي‌گويند آنچه از گذشته در مورد مريخ آشكار شده‌بود امروز مورد آزمايش قرار مي‌گيرد،اما آنچه واضح است اين است كه مريخ ميلياردها سال پيش نسبت به امروز شباهت بيشتري به زمين داشته‌است و اكنون بايد دريافت مريخ چگونه از سياره‌اي مرطوب به شكل امروزي‌اش تبديل شده‌است.
پيش از فرود كنجكاوي در دامنه كوه شارپ در سال 2012، دانشمندان نسبت به وجود رسوبات در اين منطقه ظنين بودند و برخي فرض را براين گذاشته بودند كه اين رسوبات توسط باد جا‌به‌جا شده‌اند. برخي ديگر اما فرض را براين گذاشته‌بودند كه رسوبات بقاياي درياچه‌هايي باستاني هستند.
براساس بررسي‌هاي جديد محققان دريافتند دست كم لايه‌هاي عميق اين رسوبات توسط رودها و درياچه‌هاي باستاني در مدتي كمتر از 500 ميليون سال ايجاد شده‌اند. محققان با كشف گل‌سنگ‌هاي چند‌لايه كه شباهت زيادي به رسوبات درياچه‌اي دارند به وجود درياچه‌هاي باستاني مريخي پي بردند. محققان همچنين با توجه به لايه‌بندي رسوبات گل‌سنگي دريافتند درياچه‌ها زمان نسبتا قابل توجهي در مريخ وجود داشته‌اند.
وجود آب در مريخ به آن معني است كه اين سياره در گذشته از اتمسفر متراكم‌تر و آب و هوايي گرم‌تر برخوردار بوده‌است و دست كم بخشي از اين آب به واسطه بارش باران و برف در ارتفاعات حفره گيل در مريخ جمع شده‌اند.
دانشمندان مي‌گويند هنوز بخش بزرگي از تاريخ مريخ براي تجسس و اكتشاف دست نخورده باقي مانده‌است. اطلاعات اين رسوبات مي‌تواند تاريخ حفره گيل را آشكار سازد و سنگ‌هاي موجود در اين درياچه و ساختار شيميايي آنها مي‌توانند اطلاعات مهمي را درباره محيط مريخ در آن دوران فراهم آورند.