جواد افشار البته در كارنامه خود سريال ماندگار يا خاطره‌انگيز ندارد و بيشتر با «مادرانه» شناخته مي‌شود. پخش تازه‌ترين سريال او يعني «كيميا» مدتي است از شبكه2 آغاز شده و گروه توليد اين روزها در حال فعاليت براي ادامه تصويربرداري و سفر به خارج از ايران هستند. اين سريال در 3فاز قبل از انقلاب، دفاع‌مقدس و زمان حال طراحي شده و پر از چهره و ستاره‌هاي سينمايي است.
نيكي كريمي، آزيتا حاجيان، مهراوه شريفي‌نيا، رضا كيانيان، پوريا پورسرخ، مهدي پاكدل، مهدي سلطاني، حسن پورشيرازي، عاطفه رضوي، حامد بهداد و... براي رقم‌زدن يك مجموعه تاريخي مقابل دوربين افشار رفته‌اند. با اينكه كمتر از 20قسمت از كيميا روي آنتن رفته، نقد منتقدان بر آن آغاز شده است.
- نگاه منتقد: حسين سلطان‌محمدي:
وقتي درباره يك سريال 110قسمتي صحبت مي‌شود، اين موضوع ناخودآگاه جذابيتي را به‌وجود مي‌آورد. با توجه به موضوع كيميا، به حتم نگاه به رويدادهاي سياسي، اجتماعي و تاريخي بايد وجود داشته باشد اما متأسفانه بعد تاريخي داستان كيميا، مغشوش و ناهماهنگ است.
كيميا با وقوع رويداد اصلي (انقلاب) هماهنگي ندارد و اين ناهماهنگي حتي در دكور، طراحي صحنه و لباس ديده مي‌شود. درست است كه توليد سريال‌هاي تاريخي سخت است اما وقتي تجربه مجموعه موفق «وضعيت سفيد» وجود دارد، اين انتظار از توليدكنندگان كيميا وجود دارد كه برهه انقلاب را به خوبي تصوير كنند.
كيميا قهرمان اصلي سريال است كه با وجود مبارزه‌هاي انقلابي و داستان‌هاي مرتبط تا حدي توانسته مخاطب را سرگرم كند اما نكته قابل تامل در حضور بازيگران و نوع بازي آنهاست؛ به‌نظر مي‌رسد كارگردان با اعتمادي كه به بازيگران باسابقه داشته، دخالتي در نوع بازي آنها نداشته و برخي بازيگران خودشان صحنه را مي‌چرخانند. بازي جديد و متفاوت از خيل نقش‌آفرينان كيميا ديده نمي‌شود و بازي‌ها تداعي‌كننده نوع بازي آنها در ديگر پروژه‌هاست. كنش‌ها و واكنش‌ها چندان متناسب نيستند و متأسفانه اشتباه‌هاي تاريخي و حتي صحنه‌آرايي زياد به چشم مي‌خورد. به‌نظر مي‌رسد كارگرداني در كيميا غايب است و كارگردان تمركز خود را معطوف به جاهاي ديگر كرده است.