4خيابان اصلي منتهي به حرم امام‌رضا (عليه‌السلام) براي عبور دسته‌هاي عزاداري بسته شده است و بلندگوها، نوحه‌هايي را به زبان‌هاي محلي در عزاي سالارشهيدان مي‌خوانند. اينجا از هر رنگ و زباني به آستان هشتمين امام آمده‌اند تا همه در رنگ عاشقي، يكرنگ شوند و در حرم رضوي به سوگ عزاي حسيني بنشينند. هيئات از روستايي در دورافتاده‌ترين منطقه غربي كشور گرفته تا پايتخت كشور به مشهد آمده‌اند تا در جوار يار، جانشان براي حسين (عليه السلام) و يارانش برود. پرچم‌هاي سرخ، سبز و سياه در هواي حرم تكان مي‌خورد. صف‌هاي مرتب سينه‌زني و دسته‌جات زنجيرزني، همنوا با مديحه‌سرا، نواي «حسين جانم» را زمزمه مي‌كنند. با شروع محرم و سياهپوش شدن خيابان‌هاي اطراف حرم رضوي كه بافت قديمي و سنتي شهر را شكل مي‌دهد، حال شهر در عزاي‌حسين(عليه‌السلام) و يارانش، غمگين و گريان مي‌شود.
بارگاه رضوي با سياه شدن پرچم روي گنبد، به پيشواز‌ماه محرم مي‌رود. پرچم سياهي كه مزين به آيه شريفه «نصر من‌الله و فتح قريب» است، طي آييني توسط تعدادي از خادمان سادات و سركشيك‌هاي حرم مطهر رضوي همراه با ذكر و مدح ائمه معصومين (عليهم‌السلام) و قرائت صلوات خاصه بر فراز گنبد منور حرم مطهر رضوي به اهتزاز درمي‌آيد. اين پرچم تا سوم ربيع الاول 3روز پس از شهادت امام‌رضا(عليه‌السلام) بر فراز گنبد برافراشته مي‌ماند. قدمت و پيشينه برگزاري مراسم تعويض پرچم مربوط به دوران صفوي است. اگرچه اين آيين در طول تاريخ، فراز و نشيب‌هاي زيادي را تجربه كرده اما پس از پيروزي انقلاب اسلامي به اين شكل انجام مي‌شود.
- حرم، رخت سياه بر تن كرد
نه تنها پرچم گنبد حرم رضوي رخت سياه بر تن كرد، بلكه كليه ورودي‌ها، گلدسته‌ها، صحن‌ها، رواق‌ها و... حرم مطهر رضوي هم با پارچه‌هاي سياه، عزادارند. كتيبه‌هايي كه در حرم مطهر رضوي استفاده مي‌شود از اشعار خاص به‌ويژه اشعار محتشم كاشاني است كه با ويژگي‌هاي حرم مطهر رضوي همگوني دارد. علاوه بر فضاي داخلي بارگاه ملكوتي ثامن الحجج، مبادي ورودي حرم نيز سياهپوش شده است.
در‌ماه محرم، هيئات مذهبي زيادي راهي مشهد مي‌شوند تا در جوار آفتاب هشتم به سوگ 72خورشيد كربلا بنشينند؛ هيئت‌هايي كه با علم‌ها و كتل‌ها و آيين‌هاي خاص خودشان راهي مشهد مي‌شوند.
روزهاي تاسوعا و عاشورا، مشهد پر مي‌شود از ايستگاه‌هاي صلواتي كه از دسته‌هاي عزاداري شهرهاي مختلف پذيرايي مي‌كنند، تا جايي كه ايستگاه‌هاي پذيرايي از هيئت عزاداري در مبادي ورودي شهر هم راه‌اندازي مي‌شوند تا خستگي عزاداران حسيني و عاشقان رضوي را با نوشيدني و خوردني نذري از جانشان بزدايند. از نوزادان خفته در آغوش مادران گرفته تا پيرمردهايي كه روزگار كمرشان را خم كرده است، در دسته‌هاي عزاداري ديده مي‌شوند.مگر مي‌شود زائري به مشهد بيايد، عزادار حسيني باشد و دلش نذري حرم نخواهد. چشيدن غذاي متبرك مهمانسراي حضرت، آرزوي بسياري از زائران است و چه سعادت بزرگي براي عاشقان است كه در‌ماه محرم، ميهمان سفره حضرت شوند.گفتنش به زبان ساده است اما آمار، چشمگير! پيش‌بيني‌ها حكايت از حضور 2/5 ميليون زائر عزادار حسيني در دهه اول محرم و روزهاي تاسوعا و عاشوراي حسيني دارد.
- كاش همه مان باشيم
نور در لاله‌هاي سبز بر كف مرمري صحن‌ها سُر مي‌خورد، صداي مرثيه‌خوان در گوش جان طنين انداز مي‌شود. اينجا دنيايي از نور و نواست كه هر زائري، تمناي حضور در آيين‌هاي بارگاه رضوي به دلش راه مي‌كشد. كاش همه‌مان باشيم. كاش همه‌مان روز عاشورا در حرم سلطان جمع شويم و بگوييم شرمنده‌ايم كه روز كربلا آنجا نبوديم. در غم و داغ آقا شريك شويم و دلداري‌اش دهيم. كاش مشهد جا داشت. كاش مي‌شد 80-70 ميليون ايراني اينجا جمع مي‌شدند و همه يكصدا مي‌گفتند ما با شما و خانواده پاكتان هستيم، آقا ما را بپذيريد.
دم مي‌گيرند و راه مي‌افتند. عده‌اي هم پشت ميله‌ها ايستاده‌اند و رفتن دسته‌هاي عزاداري را مي‌بينند و با هر بار توقف هيئت رو به ضريح گريه مي‌كنند و اشك مي‌ريزند و امامشان علي بن موسي الرضا را در غم جدش تنها نمي‌گذارند. غريبي انگار تنها زيبنده حسين است و بس!