براساس گزارش ميل‌آنلاين، مبتلايان به اوتيسم در برقراري روابط اجتماعي مشكلات فراواني داشته و ازعلايق محدود و رفتارهاي تكرار شونده متعددي برخوردارند كه دانشمندان نحوه درك اين افراد از جهان اطراف را يكي از عوامل اين اختلالات مي‌دانند. اما درك ارتباط دقيق ميان درك محيط اطراف و رفتار اوتيسمي‌ها كار دشواري بوده‌است.
اكنون محققان مي‌گويند در اين زمينه به موفقيتي درست يافته‌اند كه مي‌تواند به تدريج به تشخيص دقيق‌تر و درمان انواع مختلفي از اوتيسم منجر شود. در اين مطالعه جديد به چگونگي تجزيه و درك جهان اطراف توسط مغز يك فرد مبتلا به اوتيسم پرداخته شده‌است.
اين مطالعه به صورت ويژه به بررسي ذهنيات قديمي كه درباره اوتيسم وجود دارد،از قبيل ناتواني در شناخت حالات چهره پرداخته‌است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد مبتلايان به اوتيسم درواقع به شكل رايج به چهره‌ها نگاه نمي‌كنند.
محققان 700 تصوير را به 39 داوطلب نشان دادند، 20 نفر از آنها مبتلا به اوتيسم بوده و 19 نفر ديگر در گروه كنترل قرار داشتند. افراد هردوگروه از نظر سن، نژاد، جنسيت،سطح تحصيلات و هوش با يكديگر تطبيق داده شده‌بودند. هر داوطلب براي سه ثانيه به هر عكس نگاه مي‌كرد درحالي كه ابزار كنترل كننده حركت چشم الگوي توجه آنها به اشياي درون هر عكس را مورد بررسي قرار مي‌داد. اين عكس‌ها حاوي تركيبي از 5500 شيئ بودند.
محققان دريافتند توجه داوطلبان به شدت به مركز تصوير جلب مي‌شود،صرف‌نظر از اينكه محتواي عكس‌ها چه باشد. همچنين داوطلبان به خاطر تفاوت كنتراست و رنگ بيشتر روي سوژه‌هاي ايستاده متمركز بودند تا چهره‌ها. براي مثال در يكي از تصاوير دو فرد نمايش داده شده‌بودند كه با فرد سومي كه پشت به دوربين داشت درحال مكالمه بودند. داوطلبان گروه كنترل روي چهره‌هاي رو به دوربين متمركز بودند اما افراد مبتلا به اوتيسم علاوه بر چهره‌هاي آشكار روي پس سر فردي كه پشت به دوربين داشت نيز متمركز مي‌شدند.
محققان مي‌گويند درك نحوه ديدن جهان اطراف در اوتيسمي‌ها مي‌تواند در تشخيص آگاهانه بيماري بسيار موثر باشد. در مرحله بعدي قرار است وجود اين الگوي ادراكي در تمامي مبتلايان به اوتيسم مورد بررسي قرار گيرد.