وقتی چهار قرن پیش، «شاردن» ـ سیاح فرانسوی ـ از شهر تبریز میگذشت؛ برای تماشای نمایشی به میدان تبریز رفت.
نمایشهای میدان تبریز در قرن 16 میلادی شامل شعبده بازی، چشم بندی، بندبازی، معرکهگیری، قوالی و حماسهسرایی بودند اما سه نمایش، مشتاقان و تماشاگران بیشتری داشت: گاوبازی، قوچبازی و رقص گرگ.
شاردن آشکارا در سفرنامه اش اشاره میکند که مردم تبریز از تماشای رقص گرگ لذت میبرند و خسته نمیشوند.
با وجود لذت سکنه تبریز قدیم از گرگبازی، پیشینه نمایشهای جانوری در ایران به 400 سال پیش محدود نمیشود و عمری دیرپا دارد.
امروزه به یمن یافتههای کهن و وجود سفالینهها یا حتی نقاشیها و فلزکاریهای قدیمی به ردپای برخی از بازیهای نمایشی مانند نمایشهای جانوری برمیخوریم.
منابعی که یاریرسان ما برای کشف و شناخت بازیها و نمایشهای جانوری هستند علاوه بر نگارههای این دوران، شامل سفرنامههای سیاحان فرنگی نیز میشوند.
سفرنامههای شاردن، «پیترو دلاواله»، «تاورنیه»، «فیگوئروآ»، «فدت» و «آدام اولئاریوس» از آن جمله هستند.
نسيبه فضل اللهي/منبع:همشهري‌سرزمين من