مساحت کل این منطقه بیش از 66 هزار کیلومتر مربع است. مرکز این منطقه شهر این چوان است. در دوران باستان جاده ابریشم از نینگ شا عبور می‌کرد. رودخانه زرد (رودخانه مادر چین) نیز از کل این منطقه عبور می‌کند، به همین دلیل این منطقه دارای تمدن و فرهنگی دیرینه است.
از آن جا که درک منطقه خودمختار برای خارجی‌ها کماکان مشکل است، باید عنوان کرد که سطح خودمختار در چین با سطح استان یکسان است. بسیاری از خارجی‌ها نیز این منطقه را استان نینگ شیا می خوانند. جمعیت کل این منطقه بیش از شش میلیون و سی صد هزار نفر است.
جمعیت قوم هویی نینگ شیا که مسلمان هستند، بیش از یک سوم جمعیت کل این منطقه را تشکیل می دهند. نینگ شیا همچنین، ایستگاهی مهم در جاده ابریشم در روزهای گذشته به شمار می رود. همچنین نینگ شیا در زمینه های فرهنگی و مذهبی با کشورهای عرب و مناطق مسلمان نشین رابطه عمیق دارد.
بدین سبب ایجاد مقصد بین المللی گردشگری مسلمانان به هدف مهم توسعه گردشگری نینگ شیا تبدیل شده است.
تاریخ تاسیس منطقه خودمختار هوی نینگ شیا
طبق قانون اساسی چین، در منطقه خودمختار هوی نینگ شیا نظام خودمختار تحت رهبری دولت مرکزی اجرا می شود، مجلس نمایندگان و کمیته دائمی و دولت این مطنقه در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، مالی؛ فرهنگی و آموزشی حق خودمختاری را اعمال می‌کنند.
اولین حکومت خودمختارملیت هوی در سال 1936 از سوی حزب کمونیست چین در شهرستانهای " تونگ شین" و" های یوان " تاسیس شد. پس از تاسیس جمهوری خلق چین در سال 1949؛ دولت مرکزی در مناطق هوی نشین سراسر کشور 4 ایالت ؛ 10 شهرستان و 130 روستای خودمختار ملیت هوی را دایر کرد، اما حتی یک منطقه استانی خودمختار هوی در کشور وجود نداشت.
طبق بررسی عمومی از جمعیت در سال 1953، جمعیت ملیت هوی سه میلیون و 500هزار نیز بوده بود و در میان اقلیتهای ملی این کشور بعد از ملیتهای زان و ایغور در مقام سوم قرار داشته است. با این حال دولت مرکزی تاسیس یک منطقه استانی خودمختار ملیت هوی را ضروری و مناسب می دانست. در زمان اوائل تاسیس چین نو ؛ هویها در دو ایالت خودمختار " ووجون " و " گو یوان " استان گان سو بطور متمرکز ساکن بودند ، دولت مرکزی تصمیم گرفت که در شمال شرقی استان گان سو یک منطقه استانی خودمختار ملیت هوی تاسیس کند.
ژوئیه سال 1957 در نشست عمومی مجلس ملی قطعنامه‌ای درباره تاسیس منطقه خودمختار هوی نینگ شیا به تصویب رسید، این منطقه 17شهرستان و دو شهر تابعه را شامل شده و شهر این چوان مرکز منطقه تلقی می شود . 25 اکتبر سال 1958منطقه خودمختار ملیت هوی نینگ شیا رسما تاسیس شد . از آن به بعد مردم ملیت های مختلف نینگ شیا وارد عصر جدیدی شدند ، در واقع آنان صاحب امور خود گردید دولت مرکزی به اجرای سیاست خودمختار مناطق اقلیت نشین در این منطقه توجه زیادی مبذول داشته است، سه نسل رهبران حزب کمونیست چین بارها بر احترام به آداب و رسوم اقلیتهای ملی ، اجرای دقیق سیاست ها درباره اقلیت های ملی و مذهب و به تربیت کادرهای اقلیتهای ملی تاکید کرده اند .
منطقه خودمختار نینگ شیا در این زمینه کارهای زیادی انجام داده است . مثلا ، انجام کارهای تحقیقاتی درباره تئوری اقلیتهای ملی، تقویت تبلیغات و آموزش سیاست اقلیتهای ملی ، توجه به ساخت شبکه تهیه و فروش اغذیه اسلامی و حمایت از تولید اقلام اقلیتهای ملی، احترام کافی به رسوم عروسی ، تدفین و اعیاد هویها ، بازسازی و مرمت مساجد وایجاد دانشکده الهیات اسلامی نینگ شیا.
در عین حال منطقه خودمختار اختیارات ملیت هوی بعنوان ملیت اصلی این منطقه در اموراداری را تضمین کرده است . درصد نمایندگان هوی در مجلس این منطقه از تناسب جمعیت این ملیت تاحدی بالاتر است ، در میان مقامات دولتی نینگ شیا هویها نیز درصد قابل ملاحظه ای را در اشغال دارند . اعطای امتیازات و اجرای مقررات قانونی ویژه در مناطق اقلیت نشین سیاست مهم و دراز مدت دولت چین است.
منطقه خودمختار ملیت هوی نینگ شیا پس از تاسیس آن خاصه پس از اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز سیاستهای دارای امتیاز را بمنظور حراست از منافع اصلی هویها ، تسریع روند اصلاحات و درهای باز و توسعه اقتصادی تنظیم کرده است.
برای نمونه ، سال 1990 مقررات تنظیم خانواده منطقه خودمختار هوی نینگ شیا به تصویب رسید و در آن قید شده است که اقلیتهای ملی در این زمینه می توانند یک یا دو فرزند را داشته باشند ، اما برای نژاد "هان " اصلی ترین نژاد مردم چین این کار مجاز نیست . سال 1992 این منطقه با انتشارمقرراتی درباره تقویت آتی امور اقلیتهای ملی تصمیم به افزایش سرمایه گذاری در مناطق هوی نشین گرفت.
سال 1993 مقررات آموزش و پرورش اجباری نینگ شیا تصویب و در آن اقدامات زیادی برای توسعه آموزش و پرورش اقلیتهای ملی مطرح شد . با تنظیم و اجرای اقدامات مزبور ، امور مختلف منطقه خود مختار ملیت هوی نینگ شیا بطور همه جانبه توسعه یافته است.