براساس گزارش ساينس الرت، اين كشف مي‌تواند دستيابي به انرژي گداخت گرماهسته‌اي را يك قدم به واقعيت نزديك‌تر سازد، اين يعني توليد انرژي پايدار، بي‌انتها و پاك براساس فرايندي كه خورشيد از آن براي توليد گرما استفاده مي‌كند.
چالشي كه براي دستيابي به انرژي گرماهسته‌اي وجود دارد، درست مانند مشكلاتي كه براي توليد هر نوع انرژي وجود دارد، بالاتر بودن خروجي فرايند نسبت به ورودي آن است، يعني انرژي كه توليد مي‌شود بايد بسيار بيشتر از انرژي باشد كه براي توليد صرف شده‌است، در عين حال ايجاد حرارتي بيشتر از مركز خورشيد كار چندان ساده‌اي نيست.
فناوري‌هاي ليزري موجود از بهره‌وري كافي برخوردار نيستند از اين رو روند توليد انرژي با استفاده از آنها مقرون به صرفه نخواهد بود، اما گروهي از دانشمندان كالج امپريال لندن در بريتانيا مدلي براي ليزر ارائه داده‌اند كه مي‌تواند با سرعتي 100 برابر سريعتر از قدرتمند‌ترين تجهيزات گداختي جهان اجسام را گرم كند.
اگرچه اين مدل درحال حاضر يك طرح نظري است، اما رويكردي كاملا جديد در فرايند حرارت‌زايي به شمار مي‌رود. تجهيزات گداختي كنوني از ليزرها براي انتقال انرژي گرمايي به الكترون‌هاي درون ماده استفاده مي‌شود تا منجر به گرم شدن يون‌ها شده و حرارتي بسيار بالا به دست آيد.
مدل ليزري جديد نياز به يكي از اين مراحل را با ذخيره‌سازي امواج ضربه‌اي يا شاك‌ويو الكتروستاتيكي كه توسط پرتوهاي ليزري ايجاد مي‌شوند براي گرم ساختن مستقيم يون‌ها، از بين برده‌است.
محققان در شبيه‌سازي‌هاي متعدد رايانه‌اي دريافتند درصورتي كه از موادي استفاده شود كه از تركيبات ويژه يوني ساخته شده‌اند، مي‌توان اين يون‌ها را با استفاده از شاك‌ويوهاي ليزري با سرعت‌هاي متنوعي به حركت درآورد كه اين فرايند در نهايت منجر به ايجاد حرارت اصطكاكي خواهد‌شد. به نظر مي‌آيد اين اثر روي مواد جامدي مانند پلاستيك كه از دو نوع يون برخوردارند، بيشتر از ديگر مواد است. فرايند جديد باعث مي‌شود يون‌هاي پلاستيك 10 برابر حد معمول به يكديگر فشرده شوند و برآورد نهايي شاك‌ويو‌ها، برخورد‌هاي يوني، و افزايش تراكم توليد حجم بي‌نهايتي از حرارت خواهد بود.
محققان در مرحله بعدي قصد دارند تجهيزات ليزري كه طراحي‌كرده‌اند را بسازند و حرارتي كه تاكنون به صورت نظري به آن رسيده‌اند را در به صورت عملي توليد كنند.