به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، آزیتا میرزایی سرپرست هیات کاوش حوضه آبریز رودخانه اترک با اعلام این خبر گفت: درمسیر طولانی این حوضۀ آبریز، تپه و محوطه‌های باستانی زیاد و مهمی وجود دارد که برنامه‌ریزی برای مطالعه عمیق‌تر آنها در شناخت فرهنگ گذشتۀ ایران‌زمین بسیار حایز اهمیت است.
وی افزود: در بررسی و شناسایی حوضۀ آبگیر قردانلو، فرصتی پیش آمد تا بخشی از این محوطه مورد مطالعۀ باستان‌شناختی قرار گیرد.
این باستان‌شناس تصریح کرد: در این فعالیت پژوهشی 21 نقطه بعنوان آثار فرهنگی ثبت و ضبط شد. از این تعداد نقطه اول یک بند در نزدیکی تنگه بود که اگرچه این بند مربوط به دهه‌های اخیر است اما شواهدی دال بر وجود آثار قدیمی‌تری نیز در آن وجود دارد.
میرزایی در گفتگو با خبرنگار سایت پژوهشگاه افزود: نقطه شماره 12 نیز متعلق به روستای متروک قردانلو بود که به دلیل زلزله در دهه 70 تخریب و متروک شده بود. 19 نقطۀ دیگر متعلق به آثار و محوطه های فرهنگی دربردارنده دوره‌هایی از مفرغ، آهن، تاریخی و اسلامی هستند که از لحاظ کارکردی احتمالا محوطه‌ها مسکونی، قلعه‌های نظامی و دفاعی و قبرستان بوده‌اند.
به گفته این باستان‌شناس یکی از نکات جالب توجه در این منطقه ساخت روستاها در دامنۀ کوه‌ها بوده و از دشت میان کوهی فقط برای کشاورزی استفاده می‌شده است.
میرزایی افزود: با توجه به شناسایی موقعیت آثار و محوطه‌های باستانی در این منطقه احتمالا این امر در گذشته نیز مصداق داشته زیرا قالب محوطه‌ها در دامنه کوه‌ها و ارتفاعات طرفین این دشت میان کوهی واقع هستند.
گفتنی است حوضه آبریز رودخانه اترک یکی از مهمترین حوزه‌های فرهنگی شمال شرق ایران محسوب می‌شود، این رودخانه به طول 669 كيلومتر، از بلندی‌های رشته کوه هزار مسجد در جنوب قوچان سرچشمه گرفته و پس از آبیاری دشتهای قوچان، فاروج و شیروان وارد شهرستان بجنورد می‌شود.
بررسی و شناسایی نجات بخشی آثار باستانی و فرهنگی حوضه آبریز قردانلو با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.