به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، عباس مقدم سرپرست هیات باستان‌شناسی تل چگاسفلی این مطلب را در نشست گزارش به همکار که به همت پژوهشکده باستان‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد مطرح کرد.
این باستان‌شناس، محوطه باستانی تل چگاسفلی در دشت زیدون و در حاشیه جنوبی رودخانه زهره را یکی از وسیع‌ترین محوطه‌های پیش از تاریخی در جنوب غربی ایران اعلام کرد که در نیم قرن اخیر همواره مورد تعرض قرار گرفته است.
او با بیان اینکه با توجه به روند بسیار سریع تخریب محوطه تل چگاسفلی، برنامه تعیین عرصه محوطه در دستور کار قرار گرفت تصریح کرد که این برنامه در دو مرحله مطالعات پیش‌میدانی و میدانی انجام گرفت.
مقدم اهداف و راهبرد برنامه میدانی را شامل تفسیر عکس‌های هوایی و ماهواره‌ای، نقشه‌برداری دقیق با روش‌های روز آمد، مستند‌سازی درون و بیرون محوطه شامل آسیب‌شناسی، بررسی ژئومغناطیس و بررسی پراکندگی آثار، گمانه‌زنی برای درک نهشته‌های طبیعی و فرهنگی، توضیح اهمیت تل چگاسفلی و محوطه‌هاي پیرامون آن برای اهالی اعلام کرد.
او گفت: در بخش مطالعات میدانی برنامه، هیات باستان‌شناسی ابتدا شروع به مستند‌سازی وضع موجود محوطه پرداخت و تمامی تغییرات طبیعی و انسانی ایجاد شده در عرصه و پیرامون محوطه را به دقت ثبت کرد.
مقدم با اشاره به شناسایی گورستان‌های باستانی توسط هیات باستان‌شناسی در این محوطه افزود: این گورستان‌ها که برخی از آنها بر مبنای تغییرات سطحی نمایان شده بودند شواهدی را ارایه کردند که تاریخی برابر با اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد را نشان می‌دهد.
به گفته وی گروه باستان‌شناسی توانست با بررسی‌های صورت گرفته و بدون انجام هرگونه کاوش در محوطه، شناخت کاملی از شکل و پراکندگی گورها بدست آورد.
این باستان‌شناس با اشاره به آب بند‌هایی که در سطح محوطه وجود دارد گفت: وجود این آب بند‌ها باعث شده بیشتر آثار تاریخی بدون نیاز به کاوش به وضوح دیده شوند.
او با اشاره به دخل و تصرف‌های صورت گرفته در محوطه، ساخت خانه‌های روستایی، ایجاد کارخانه سنگ‌شکن، وجود منبع بتنی آب، قرار گیری محل شستشوی احشام را از عوامل آسیب‌رسان به این محوطه تاریخی اعلام کرد.
مقدم ساخت زمین فوتبال، تسطیح بخش میانی محوطه، گورستان اطفال، ایجاد دیوار، مرزبندی مالکین، تسطیح و شخم زنی، انباشت نخاله و زباله، ساخت و ساز و رفت و آمد ماشین آلات را از دیگر دخل و تصرف‌های این محوطه تاریخی دانست.
بررسی بخش‌هایی از دشت زهره به سرپرستی هانس نیس از موسسه شرقی دانشگاه شیکاگو در سالهای اولیه دهه 1970 میلادی، دیتمن سال 1984 مونوگراف، دیتمن سال 1986 پروژه دکترا، ارزیابی دستاورهای پیشین و ارایه طرح پژوهشی بلند‌مدت برای دشت زهره توسط عباس مقدم زمستان 1385، بررسی محدوده توسط هیأتی به سرپرستی کامیار عبدی سال 1388، ثبت در فهرست آثار ملی سال 1388 و ارزیابی محوطه توسط عباس مقدم در بهار سال 1394 به عنوان سوابق پژوهشی این محوطه عنوان شد.
در ادامه این نشست کوروش محمد‌‌انی با اشاره به گوشه‌ای از بررسی‌های ژئومغناطیسی در بخش‌هایی از محوطه تل چگاسفلی تصریح کرد که با استفاده از علوم میان رشته‌ای، بخش‌هایی از سطح تپه و گورستان توسط متخصصین و ابزارهای روزآمد ژئومغناطیس بررسی شد.
این باستان‌شناس افزود: در بررسی‌های ژئومغناطیسی به آنومالی‌های خطی که نشان از سازه‌های معماری باشد نرسیدیم ولی آنومالی‌های نقطه بزرگی پیدا کردیم که حدس می زنیم بقایای آواری از دیوارهای آجری یا کوره باشند.
محمد‌‌انی گفت: تمامی بخش‌های محوطه که امکان بررسی با تکنیک ژئومغناطیس در آن وجود داشت مورد تحقیق قرار گرفت.