ضمنا همشهري براي گفت‌وگو با مسئولان تأمين اجتماعي به‌منظور پاسخگويي آمادگي دارد.
- سازمان‌تأمين‌اجتماعي با تجميع بيمه‌ها مخالف است و يكي از علل اين مخالفت كه از سوي تشكل‌هاي كارگري هم مطرح مي‌شود، اين است كه بيمه‌شدگان اين سازمان حق بيمه بيشتري پرداخت كرده‌اند و اگر اين سازمان با بيمه سلامت ادغام شود، خدمات سطح پايين‌تري دريافت مي‌كنند.
50درصد بيمه‌شدگان اين سازمان افراد و كارگراني هستند كه حداقل حقوق مصوب دولت يعني 700هزار تومان را مي‌گيرند كه 7درصد آن مي‌شود 49هزار تومان، درحالي‌كه سهم 6درصدي حق بيمه، سازمان بيمه خدمات سلامت از كارمنداني دريافت مي‌شود كه متوسط حقوق آنها بالاي 700هزار تومان و بين يك تا 5 .1ميليون تومان است و بنابراين سهم 6درصدي حق بيمه آنها بين 60هزار تا 90هزار تومان مي‌شود. بنابراين در مجموع بيمه‌شدگان تأمين اجتماعي حق بيمه بيشتري نمي‌پردازند. اگر سهم پرداختي بيمه‌شدگان سازمان تأمين اجتماعي نسبت به بيمه‌شدگان سازمان بيمه خدمات سلامت كمتر نباشد، قطعا بيشتر نيست. اما مسئله مهم‌تر اين است كه سهم 9بيست و هفتم از حق بيمه در جاهايي غير از بهداشت و درمان كارگران هزينه مي‌شود.
- مثلا كجا؟
مثلا در سرمايه‌گذاري‌هاي سازمان تأمين‌اجتماعي يا براي پرداخت مستمري به بازنشستگان. از سال 84تا 92تعداد مستمري بگيران سازمان تأمين اجتماعي از يك‌ميليون و 100هزار نفر به 2ميليون و 200هزار نفر افزايش يافته است. بنابراين ميزان پرداخت مستمري به بازنشستگان اين سازمان نيز دوبرابر شده است درحالي‌كه منابع درآمدي جديدي به اين سازمان اضافه نشده است. بنابراين افزايش پرداخت مستمري از محل اعتبارات سهم بهداشت و درمان كارگران هزينه شده كه خلاف است.
- و چقدر از اين اعتبار براي بهداشت و درمان كارگران هزينه شده است؟
در دوره‌هاي مختلف متفاوت بوده است. در دوره‌هاي مختلف بين 20درصد، 30درصد تا 40درصد سهم بهداشت و درمان كارگران در قسمت‌هايي غير از بهداشت و درمان آنها هزينه شده است. عمده كارگران به بيمارستان‌هاي سازمان تأمين‌اجتماعي دسترسي ندارند، عمده كساني كه از اين مراكز استفاده مي‌كنند نيز در تهران هستند. اگر ادعا مي‌كنند كه پول بيشتري داده‌اند و خدمات بيشتري گرفته‌اند بايد كيفيت و كميت خدماتي كه يك كارگر دريافت مي‌كند با يك كارمند با حقوق همسطح او، بهتر باشد.
ولي گفته مي‌شود، سطح پوشش و عمق پوشش خدمات بيمه‌اي سازمان تأمين‌اجتماعي از سازمان بيمه خدمات درماني بهتر است.
اين موضوع هم قابل‌بررسي است. مي‌شود هم از پزشكان و ارائه دهندگان خدمت در بخش دولتي و خصوصي پرسيد و هم از كارگران كه كدام يك از بيمه‌ها پوشش بهتري دارند. اين ادعايي است كه مرتب تكرار مي‌كنند كه خودشان هم باورشان شده است، درحالي‌كه براساس محاسبات وزارت بهداشت، متوسط خدمات دريافتي بين 2فرد با درآمد همسطح، در سازمان تأمين اجتماعي از بيمه خدمات درماني پايين‌تر بوده است.
- آيا براي يك خدمت مشابه، بيمه‌شدگان تأمين اجتماعي در خارج از مراكز ملكي اين سازمان فرانشيز كمتري پرداخت نمي‌كنند؟
اكثريت بيمه‌شدگان سازمان تأمين اجتماعي خدمات بهداشتي و درماني را از مراكز و بيمارستان‌هاي دولتي دريافت مي‌كنند. وقتي يك فرد بيمه شده تأمين اجتماعي به بيمارستان دولتي مي‌آيد درست مانند بيمه شده بقيه سازمان‌ها با او برخورد مي‌شود، خدمات يكساني دريافت مي‌كند و سهم پرداختي مساوي دارد.
- چند درصد به بيمارستان‌هاي رايگان تأمين اجتماعي دسترسي دارند؟
از نظر وزارت بهداشت، حداكثر 20تا 25درصد كل بيمه‌شدگان تأمين اجتماعي به اين مراكز دسترسي دارند و بيش از 75درصد بيمه‌شدگان اين سازمان به اين خدمات دسترسي ندارند و بايد پرسيد چند درصد اين مراجعان به خدماتي كه نياز دارند، در اين بيمارستان‌ها دسترسي پيدا مي‌كنند؛ آن هم با چه كيفيتي. درمانگاهي كه به‌علت رايگان بودن، شلوغ است و تراكم زياد مراجعه‌كننده دارد، آيا مي‌تواند خدمات مناسب و مورد نياز مراجعه‌كنندگانش را ارائه كند؟ سازمان تأمين اجتماعي در نهايت 70بيمارستان دارد كه در شهرهاي خاصي هستند.اكثر بيمه‌شدگان تأمين اجتماعي به خدمات رايگان اين مراكز دسترسي ندارند.
- در مورد منابع مالي چطور، وزارت بهداشت خواهان منابع مالي بيمه‌ها نيست؟
براساس قانون و سياست‌هاي كلان حوزه سلامت هرگونه تصميم‌گيري در حوزه سلامت بايد با محوريت وزارت بهداشت باشد. در مورد منابع، بله، وزارت بهداشت به‌دنبال اين است كه منابع حوزه سلامت تجميع شود.
- براي اجراي طرح تحول سلامت چطور؟
براي طرح تحول سلامت نيز نمي‌خواهيم. براي سلامت مردم مي‌خواهيم، اگر پولي به‌عنوان بهداشت و درمان از مردم گرفته مي‌شود بايد براي بهداشت و درمان مردم هزينه شود.
- شما محاسبه كرده‌ايد كه درآمد سازمان تأمين اجتماعي از محل 9بيست و هفتم حق بيمه كه سهم درمان است، چقدر است و چقدر آن براي درمان هزينه نشده است؟
كل درآمد سازمان تأمين اجتماعي امسال 56هزار ميليارد تومان است كه بايد يك سوم آن (حدود 18هزار ميليارد تومان) براي بهداشت و درمان هزينه شود اما هزينه‌اي كه سازمان تأمين اجتماعي براي سلامت بيمه‌شدگانش مي‌كند، بسيار كمتر از اين ميزان است.