در ادامه‌ي اين خبر آمده بود «اسفندیار چاربند روز یک‌شنبه در نشست خبری افزود: دانش‌آموزانی که می‌خواهند در این رشته به تحصیل خود ادامه دهند باید به مدارس فرهنگ مراجعه کنند.
وی گفت: سال تحصیلی آینده ورود به رشته‌ي ادبیات و علوم‌انسانی در مدارس فرهنگ نیز ساده نخواهد بود. بر همین اساس تنها استعدادهای برتر می‌توانند در این رشته تحصیل کنند.
چاربند افزود: هم‌اکنون 12 مدرسه‌ي فرهنگ در شهر تهران وجود دارد که مقرر شده تا سال آینده این تعداد به 24 واحد برسد.»
انتشار اين خبر و اعلام محدوديت ادامه‌ي تحصيل در رشته‌ي ادبيات و علوم انساني براي دانش‌آموزان، باعث نگراني بسياري از شهروندان شد. به‌دنبال آن اطلاعيه‌ي وزارت آموزش و پرورش از عدم حذف اين رشته خبر داد و معاون آموزش متوسطه‌ي وزارت نيز در اين باره گفت كه چنين تصميمي به تهران اختصاص دارد و در ديگر استان‌ها چنين اتفاقي نمي‌افتد.
مديركل آموزش و پرورش شهر تهران هم در يادداشتي سعي كرد اين نكته را تبيين كند كه اتخاذ چنين تصميمي براي تقويت و توجه به اين رشته بوده و نه حذف آن. اما خود او در همان يادداشت مي‌نويسد كه در حال حاضر علاوه بر 3498 دانش‌آموزي كه در 16 مدرسه‌ي دولتي فرهنگ (نمونه‌دولتي و هيئت امنايي) درس مي‌خوانند، 22هزار و 500 دانش‌آموز در رشته‌ي ادبيات و علوم انساني در مدارس عادي دولتي مشغول تحصيل‌اند. چاربند در ادامه مي‌نويسد كه با افزايش مدارس فرهنگ (24 مدرسه) اين مدارس 13هزار دانش‌آموز را پوشش مي‌دهند.
البته در اين يادداشت و گفت‌وگوهاي گوناگون مديركل و سخنگوي آموزش و پرورش تهران، به‌طور صريح بيان نشده كه تعداد مدارس فرهنگ به 24 مدرسه مي‌رسد يا 24 مدرسه‌ي فرهنگ جديد علاوه بر مدارس قبلي تأسيس خواهدشد؟ آيا اين 13 هزار دانش‌آموزي كه در مدارس فرهنگ مي‌توانند در رشته‌ي ادبيات و علوم انساني درس بخوانند، شامل همان 3498 دانش‌آموز مدارس فرهنگ فعلي است يا علاوه بر آن خواهد بود؟ تكليف دست‌كم 9500 دانش‌آموزي كه فعلاً در اين رشته و در دبيرستان‌هاي عادي دولتي تحصيل مي‌كنند چه خواهد بود؟
چاربند در بخش ديگري از يادداشت خود آورده است كه «مکان‌یابی مدارس جدید‌التأسیس براساس توزیع دانش‌آموزان کنونی این رشته در مناطق مختلف به‌ویژه مناطق مرکزی و جنوبی تهران انجام خواهد شد تا با تأمین حداقل شعاع دسترسی، ایاب وذهاب دانش‌آموزان به سهولت انجام شود.» اما هيچ توضيحي نمي‌دهد كه چگونه ممكن است در تهران بزرگ با 24 مدرسه يا در بهترين حالت 36 يا 40 مدرسه (12 يا 16 مدرسه‌ي فعلي و 24 مدرسه‌ي جديد) امكان دسترسي راحت براي همه‌ي دانش‌آموزان علاقه‌مند به تحصيل در اين رشته را فراهم كرد؟ به نظر مي‌رسد نگاهي گذرا به نقشه‌ي تهران بزرگ تشريفاتي بودن چنين بياني را نشان مي‌دهد.
در پايان يادآور مي‌شود نه مديركل آموزش و پرورش تهران، نه معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش و نه سخنگوي آموزش و پرورش شهر تهران، هيچ‌يك به اين نكته اشاره نكرده‌اند كه درس‌خواندن دانش‌آموزان رشته‌ي ادبيات و علوم انساني در كنار دانش‌آموزان ديگر رشته‌ها چه مشكلي ايجاد كرده و چه زياني دارد كه سعي در جداسازي دانش‌آموزان اين رشته از ديگر دانش‌آموزان داريم؟