نفیسه مجیدی‌زاده: کیف ‌و کتابتان را بردارید، در را باز کنید و بیرون بروید. برای شما یک مدرسه‌ی بهتر آماده کرده‌اند که خاص خود شماست؛ مدرسه‌ی فرهنگ! هفته‌ی میانی آذرماه خبری عجیب باعث یک جنجال شد.

دوچرخه شماره ۸۱۶

در اين خبر «اسفندیار چهاربند»، مدير كل آموزش و پرورش شهر تهران اعلام كرد كه سال آینده مدارس عادی، رشته‌ي علوم انسانی را نخواهند داشت و دانش‌آموزان علاقه‌مند به این رشته حتماً باید در مدارس فرهنگ ثبت‌نام کنند که دارای شرایط خاصی است و از این پس محدودیت ورود را به رشته‌ي علوم انسانی خواهیم داشت.

سه روز بعد، اين خبر طي اطلاعيه‌اي از سوي وزارت آموزش و پرورش تكذيب شد.

ولي بعد از آن دوباره مدير‌كل آموزش و پرورش شهر تهران، طي يادداشتي سعي كرد اين نكته را تبيين كند كه اين تصميم، براي تقويت و توجه به دانش‌آموزان اين رشته بوده و نه حذف آن.

به‌هر‌حال اين تكذيب‌ها و نتاقض‌ها، دانش‌آموزان علاقه‌مند به تحصيل در رشته‌ي علوم انساني را نگران كرده ‌است. اي‌كاش هر‌چه زودتر وزارت آموزش و پرورش، اين نگراني‌ها را برطرف كند! 

 

دوچرخه شماره ۸۱۶

 

  • همه كنار هم

دكتر داور شيخاوندي، جامعه‌شناس، معتقداست: «بچه‌ها بايد در كنار هم درس بخوانند؛ چون این‌ها روابط انسانی دارند و شخصیت‌های انسانی هستند و بايد از انواع كنش‌ها و ارتباط با نهادها خبر داشته باشند.

همين الآن هم  پزشکان و مهندسان بسیار كم از مسائل جامعه باخبرند و اگر هم بدانند به‌خاطر علاقه شخصی‌شان است؛ در حالی که باید از مسائل جامعه باخبر باشند.

این کار یک نوع برش وحشتناک بین دانش‌های مختلف است، دانش‌هايي که همه در راستای تعالی افراد جامعه قرار دارند و علوم انسانی، جوهره و گوهره‌ي روابط انسانی است. رابطه‌ي انسانی شامل همه‌ي ما می‌شود در نتیجه نمی‌توانیم این‌ علوم را از هم جدا کنیم.»

«الهه. ب» دبير جغرافيا مي‌گويد: «‌به‌نظر من بايد دانش‌آموزان همه‌ي رشته‌ها مثل گذشته در كنار هم باشند تا با هم تعامل داشته باشند. درست است كه روحياتشان با هم فرق دارد، اما بودنشان كنار هم لازم است.

براي اين كه ياد بگيرند با همه‌ي تفاوت‌ها بايد در كنار هم بود. مدرسه يك جامعه‌ي كوچك است. اگر بخواهيم خط‌بندي كنيم ديگر هيچ‌كسي نمي‌تواند ديگري را تحمل كند.

من با جداسازي دانش‌آموزان بر اساس رشته‌ي تحصيلي مخالفم.اما احساس مي‌كنم حتي با وجود تكذيب‌ خبر جدا‌سازي دانش‌آموزان رشته‌هاي علوم انساني با دانش‌آموزان رشته‌هاي تحصيلي ديگر، اين اتفاق كم‌كم مي‌افتد.»

  • در تلگرام

يك گروه موقت و كوچك با حضور تعدادي دانش‌آموز دبيرستاني در رشته‌هاي علوم انساني، رياضي و تجربي و همچنين يك دانش‌آموز هنرستاني تشكيل داديم.

ما در يك چت گروهي جداسازي رشته‌ي علوم انساني از مدارس عادي را بررسي كرديم. اين هم نتيجه‌ي كار:

 

دوچرخه شماره ۸۱۶

 

فرزانه،16ساله، رشته‌ي انساني: به نظر من عالي مي‌شه، چون توي مدرسه‌ها متأسفانه اين رشته خيلي مورد توجه نيست و بچه‌هاي اين رشته در مدرسه خيلي مورد بي‌توجهي قرار مي‌گيرن.

اين رشته پايه‌ايه ولي متأسفانه به بچه‌هايي كه تو اين رشته تحصيل مي‌كنن به‌عنوان شاگرد تنبل كه هيچ استعدادي ندارن نگاه مي‌شه. من مي‌گم خيلي عالي مي‌شه كه اين‌ها از بقيه‌ي رشته‌هاي دبيرستاني جدا بشن و بهشون بهتر توجه بشه و اين رشته يه شخصيتي پيدا كنه.»

 

امير، 16 ساله، رشته‌ي رياضي: اما من فكر مي كنم تو مدرسه‌هاي فعلي، بودن يا نبودن اين رشته كنار بقيه‌ي رشته‌ها هيچ فرقي نمي‌كنه.

 

سمانه، 16 ساله، رشته‌ي انساني: دوروبر خونه‌ي ما هيچ مدرسه‌ي فرهنگي نيست.

 

حميد، 15 ساله، رشته‌ي تجربي: خب، مدارس فني و حرفه‌اي هم زياد نيستن، اما بچه‌هاي علاقه‌مند هرجوري شده خودشون رو به اين مدرسه‌ها مي‌رسونن.

 

زهرا، 16 ساله، رشته‌ي انساني: من خودم قطعاً راضي‌ام چون اون‌جا همه مثل هم يه رشته‌ي تحصيلي رو دنبال مي‌كنيم و بين بچه‌هاي مدرسه هيچ تفاوتي وجود نداره كه بخوان سر رشته‌ها با هم بحث كنن. تازه، بچه‌هاي رشته‌هاي ديگه توهين هم نمي‌كنن.

 

الهام، 16 ساله، رشته‌ي رياضي: مدرسه‌ي ما رشته‌ي انساني را تا سال دوم متوسطه داره و بچه‌هاي سوم و چهارم انساني مي‌رن مدرسه‌ي فرهنگ. مدير ما گفت تودبيرستان‌هايي كه دو تا رشته با هم تدريس مي‌شن، به رشته‌ي علوم انساني بها نمي‌دن و بيش‌تر وقت مدرسه، براي بچه‌هاي علوم تجربي و رياضي گذاشته مي‌شه.

درصورتي‌كه رشته‌ي انساني، هم خودش مهمه و هم اين‌كه دانش‌آموزان علوم انساني، كنار رشته‌هاي ديگر احساس كوچكي نمي‌كنن. درصورتي كه در مدارس فرهنگ بيش‌تر به اون‌ها اهميت مي‌دن و رقابت بينشون بيش‌تره.

 

دوچرخه شماره ۸۱۶

 

بهاره، 16ساله، رشته‌ي انساني: اين رشته در جوامع درحال‌رشد بايد خيلي تخصصي‌تر بهش پرداخته بشه كه مديران لايق‌تر و بهتري پرورش پيدا كنند و جامعه را به سمت توسعه يافتگي هدايت كند.

 

ساحل، 16 ساله از هنرستان فني: من تجربه‌ي جفتش رو داشتم. هنرستان خيلي بهتر از دبيرستانه. از سال دوم كه وارد هنرستان شدم فهميدم يك اختلاف بزرگي وجود داره و فضاي هنرستان آروم‌تره.

دبيرستان خيلي تنش داشت با اين‌كه تو هنرستان هم رشته‌هاي مختلفي هستن كه معماري از همه سخت‌تره، اما بين بچه‌ها فخرفروشي وجود نداره و ما خودمون رو تحويل نمي‌گيريم.

حالا فني، حرفه‌اي خيلي همه‌گير شده و داره جاي اين رشته رو مي‌گيره. من خودم اگر نمي‌رفتم فني، حتماً انساني رو انتخاب مي‌كردم. به نظرم خيلي رشته‌ي جذابيه و توي برگه‌ي هدايت تحصيلي‌ام ادبيات و علوم انساني اولويت اولم بود، اما بهم گفتن
 آينده‌اي نداره.

کد خبر 320452

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha