نام میدان مشق در دوره‌ای کوتاه در دوره رضاشاه به نام باغ ملی خوانده می‌شد و بعد از آن ساختمان‌های دولتی در آن ساخته شد.
میدان مشق در زمان فتحعلی شاه ساخته شده و هدف از احداث آن محلی برای تمرین رزمی قشون بوده است.
در زمان ناصرالدین‌شاه، دروازه‌ای برای میدان مشق ساخته شد که در زمان وزیر جنگی رضاخان، آن سر در را خراب کردند و در شرق آن سردر دیگری شبیه به آن ساختند که امروز پابرجاست.
- ساختمان‌ها، بناها و کاخ‌های میدان مشق
در درون این میدان ساختمان‌ها، بناها و کاخ‌های گوناگونی جای گرفته است که از میان آنها می‌توان موارد زیر را برشمرد:
سردر باغ ملی، موزه پست و تلگراف (اداره پست)، موزه ملی ایران، موزه ایران باستان، کاخ شهربانی (ساختمان شماره ۹ وزارت امور خارجه)، موزه عبرت (بازداشتگاه کمیته‌ی مشترک ضد خرابکاری ساواک شهربانی یا بازداشتگاه توحید)، موزه سکه بانک سپه، مجموعه قزاقخانه (دانشگاه هنر)، وزارت امور خارجه، ساختمان شماره ۳ وزارت امور خارجه (ساختمان شرکت نفت ایران و انگلیس پیشین)، باشگاه افسران (ساختمان شماره ۷ وزارت امور خارجه)، کتابخانه و موزه ملی ملک
- محدوده میدان مشق
این میدان از شمال به خیابان سوم اسفند (سرهنگ سخایی کنونی)، از شرق به خیابان علاءالدوله (فردوسی کنونی)، و از غرب به خیابان قوام‌السلطنه (سی تیر کنونی) و از جنوب به خیابان باغشاه یا سپه (امام خمینی کنونی) محدود می‌شده است. ساختمان‌های کنونی اداره پست (دربردارنده موزه وزارت پست و تلگراف و تلفن)، شهربانی کل کشور (نیروی انتظامی کنونی)، وزارت امور خارجه، موزه ملی ایران (موزه ایران باستان)، موزه و کتاب خانه ملی ملک، اداره کل ثبت اسناد و املاک کشور، و بنای نخستین شرکت ملی نفت (ساختمان کنونی شماره ۳ وزارت امور خارجه) در این میدان جای داشته‌اند و سردر باغ ملی میان ساختمان پستخانه (در جایگاه کنونی موزه وزارت ارتباطات) و ساختمان پیشین شرکت ملی نفت (ساختمان شماره ۳ وزارت امور خارجه) جای داشت و راه ورودی به خیابان ملل متحد از خیابان سپه (خیابان امام خمینی) بوده است. عکاس‌خانه آنتوان سوریوگین در خیابان علأالدوله هم در جنب شرقی میدان مشق قرار داشته است.