ما با تحصيل خانم‌ها مشكلي نداريم و هيچ عيبي نيست كه زن تا مدارج بالاي علمي پيشرفت كند. ما همچنين با شغل بيرون از خانه خانم‌ها هم مخالف نيستيم. آنچه محل تذكر است، حفظ هويت جنسيتي زن است. زن بايد زن باشد و زنانگي خود را حفظ كند. در اين ميان شغل يا نوع درسي كه او را از جايگاه زن‌بودنش خارج مي‌كند و از او مي‌خواهد كه مرد باشد، مناسب نيست و در مجموع جايگاه زن را تضعيف مي‌كند. چنانچه اين رويكرد در خانه هم ادامه يابد و بخواهيم رفتاري مردانه با زن داشته باشيم، اولين كسي كه ضرر مي‌كند خود آن زن است. با زن بايد زنانه رفتار كرد؛ از جنس لطافت و نرمش. نمي‌توان با او محكم برخورد كرد. در روايت داريم كه زن چونان بلور است اگر با او محكم برخورد كنيم، مي‌شكند و تكه‌هايش برنده مي‌شود و ممكن است به‌دست خود مرد فرو رود. پس زن در خانواده بايد جايگاه جنسيتي‌اش با رعايت تمام تفاوت‌ها حفظ شود. اينكه زن مسئوليت‌هاي ديگري دارد، نبايد سبب شود كه او در خانه جايگاه مردانه داشته باشد بلكه توصيه اول و آخر ما به او اين است كه در محيط خانه زن باشد.
همچنين در خانه، مرد هم بايد جايگاه مردانه داشته باشد و از جنس استحكام و محكمي با او برخورد شود. به هيچ وجه خانم‌ها نبايد صلابت مرد خانواده را بشكنند و جايگاه مردانه او را زير سؤال ببرند. چنانچه صلابت و هيبت يك مرد زير سؤال برود، زن ضرر مي‌كند و خانواده، ديگر محلي براي اتكا نخواهد بود. اين اشتباه است كه در برخي از خانواده‌ها زن‌ها مي‌خواهند اين جايگاه را كسب كنند و مرد را از حيثيت واقعي خود خارج مي‌كنند.اين هيبت و صلابت يك ابزار تربيتي نيز هست. در قديم خانم‌ها از هيبت مرد استفاده مي‌كردند و به بچه‌ها مي‌فهماندند كه نبايد به سراغ فلان رفتار يا كار بد بروند زيرا پدر با آنها برخورد مي‌كند و چون پدر در جايگاه واقعي خود قرار داشت و صاحب هيبت مردانه بود، بچه‌ها هم حساب مي‌بردند و خودبه‌خود كار تربيت براي زن هم آسان‌تر مي‌شد. ما نبايد با يكسري تبليغات اشتباه از ترس عناويني چون پدرسالاري و امثالهم اين جايگاه را از مرد بگيريم و اين كاركرد سنتي او را تضعيف كنيم.