اما راه‌حلي پيدا نكرد مگر جاودانگي اسمش. و در اين ميان چگونه زندگي كردن ما مي‌تواند نام و نشان ما را جاودانه كند. و فهميدند اگر چه جسم‌مان به زوال مي‌رود ولي اسم‌مان خير.
نام نيكو گر بماند ز آدمي
به كزو ماند سراي زنگار
همه آزادمردان و هوشمندان جهان دريافتند كه جسمشان از بين خواهد رفت ولي اسمشان مي‌تواند جاودان شود. و به‌دنبال آن رفتند تا نامي نيك براي خود باقي بگذارند. و چه خوب است كه اين نام در مسير ارزش‌هاي حق تعالي و ارزش‌هاي والاي انساني نيكو شود. برخي از اسامي آدم‌هايي كه در همين جهان زندگي كرده‌اند با عطر گل و گلاب آميخته شده است؛ عطري با رايحه الهي.
اين عطر به مشام مي‌رسد از همه آنهايي كه زندگي خود را در مسير خداوند هزينه و سلامت زندگي‌شان را در اين مسير پيدا كردند. همه آنهايي كه چه كشته شوند و چه پيروز بر اين باورند كه خدايشان فرموده است «بل احياءعند ربهم يرزقون» ايمان و حيات طيبه افراد تأثير بسزايي در ماندگاري اسمشان دارد و ايماني كه نتيجه جنگ ما آدم‌هاست. جنگ با نفس خود، جنگ با قول باطل و اصرار بر حق تا به آخرين نفس و براي رسيدن به حيات طيبه بايد به صف متقين پيوست؛ چرا كه عاقبت از آن متقين است و «دولت آن است كه محمود بود پايانش.»
انسان در صف متقين كه باشد مسئوليت متقي بودن و شدن را بيشتر احساس خواهد كرد. متقين همان نمر‌ها و زكزاكي‌ها و شهيداني هستند كه مدافعان حرم خداوندي كه همان قول حق است، هستند. اينان همانانند كه نام و نشانشان را بايد پررنگ‌تر بر صفحات تاريخ قلم زد.