مسافران باید بدانند که چگونه می‌توانند از خود در برابر بیماری تب دنگی محافظت کنند. مسافران برای محافظت از خود در برابر بیماری تب دنگی، در ابتدا باید از بیماری‌های مناطقی که سفر می‌کنند، اطلاع کامل داشته باشند.
کنترل حشرات وممانعت از گزش، مهمترین راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری است.
از عزیمت به مناطقی که خطر تب دنگی بالاست، مانند حاشیه شهرها و روستاها خودداری کنید.
از دور کننده‌های حشرات در روی پوست و لباس‌ها مانند اسپری و پماد استفاده کنید.
در داخل اتاق‌ها از اسپری حشره‌کش یا قرص‌های دور کننده حشرات استفاده شود.
لباس‌های روشن با آستین و شلوار بلند و یقه بسته بپوشید.
برای اقامت از اتاق‌هایی که پنجره آنها دارای توری است استفاده کنید.
در داخل پشه‌بند آغشته به حشره کش بخوابید.
از مناطقی که آب راکد وجود دارد دوری کنید، چرا که محل تکثیر پشه‌هاست.
- مناطق در معرض خطر انتقال تب دنگی
کشورهای نزدیک ایران، مانند پاکستان، هند، عربستان سعودی، عمان و یمن ، کشورهای خاوردور مانند تایلند، سنگاپور، مالزی، بنگلادش، ویتنام، کامبوج، لائوس، نپال، ژاپن، چین و استرالیا.
کشورهای افریقایی مانند سومالی، سودان، اتیوپی، تانزانیا، نیجریه، مالی، سریلانکا، سنگال و ماداگاسکار و کشورهای آمریکای جنوبی، مکزیک، برزیل، پرو، بولیوی، کلمبیا و کاستاریکا از مناطق در معرض خطر انتقال بیماری تب دنگی است. پشه ناقل بیماری در ایران هم وجود دارد.
- اهمیت و همه گیرشناسی بیماری دنگی
مسافران به کشورهای آلوده می‌توانند مبتلا به این بیماری شوند. حدود نیمی از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلا به تب دنگی هستند و سالانه بیش از ۱۰۰ هزار نفر آلوده به ویروس تب دنگی می‌شوند.
- علائم بالینی و درمانی
دو هفته پس از گزش پشه، بیماری با تب ۴۰ درجه شروع می‌شود و سایر علائم مانند سردرد شدید، درد پشت کره چشم، دردهای عضلانی و استخوانی، حالت تهوع، استفراغ و ضایعات پوستی ظاهر می‌شود. تب دنگی شدید به دلیل عوارض مرگ آور شامل اختلال مایعات، نارسایی تنفسی، خونریزی شدید یا نارسایی اعضا می‌شود.
درمان خاصی برای تب دنگی وجود ندارد. درمان با نگهدارنده دقیق همراه با مایعات و فرآورده‌های خونی تاثیر دارد.