تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۳۹۴ - ۲۰:۲۷

دکتر اسماعیل امینی : از شمار دو چشم یک تن کم وزشمار خرد هزاران بیش اوایل پاییز امسال بود که با جمعی از دوستان به منزل دکتر ابوالحسن نجفی رفتیم.

استاد برجسته زبان‌شناسي و مترجم نامداري كه بسياري از آثار و ترجمه‌هايش را خوانده بودم و برخي كتاب‌هايش در زمان تحصيل و تدريس، مرجع حل مشكلات علمي‌ام بودند.دكتر نجفي با روي گشاده از ما استقبال كرد و مژده داد كه كتاب پژوهشي‌اش درباره بحرهاي عروضي شعر فارسي دارد به سرانجام مي‌رسد. استاد گفت:

من طرح‌هاي زيادي در سر داشتم براي ترجمه و تحقيق و تأليف و تصور مي‌كردم كه زماني فراخ پيش روي دارم و با فراغ بال همه‌شان را به سرانجام خواهم رساند. اما آنقدر مشغول كار بودم كه‌ گذار زمان را فراموش كردم و حالا پيري و ناتواني‌ام به جايي رسيده كه قلم به‌دست گرفتن هم برايم چندان آسان نيست.

اين است كه تمام وقتم را گذاشته‌ام براي سامان دادنِ اين پژوهش مهم درباره بحرهاي عروضي شعر فارسي. دكتر نجفي خوشحال بود كه كار اين تحقيق بنيادين، دارد به مراحل پاياني نزديك مي‌شود و جلد اول آن زير چاپ است.براي من دكتر ابوالحسن نجفي، معلم و استاد بود، هنگامي كه مقدمات زبان‌شناسي ايشان را آموختم و تدريس كردم. مترجمي توانا و آشنا به دقايق و ظرايف زبان فارسي بود هنگامي كه شازده كوچولو را به قلم شيواي ايشان خواندم. با آنكه اين كتاب را از قلم مترجمان بزرگ ديگر هم خوانده بودم اما با خواندن ترجمه دكتر نجفي، زيبايي‌ها و زواياي نثر فارسي بيشتر برايم جلوه‌گر مي‌شد.

استاد نجفي، پژوهشگري دقيق و ژرف‌نگر بود هنگامي كه غلط ننويسيم، دست مرا در شناخت هنجارها و ناهنجارهاي زبان و نگارش فارسي مي‌گرفت و پابه‌پا مي‌برد.دكتر ابوالحسن نجفي براي من الگوي انساني عاشق علم و دانايي و تحقيق است كه زندگي‌اش سرشار از رهاوردهاي ارزشمند علمي و ادبي و پژوهشي است. آن هم نه به شيوه مرسوم اين روزگار كه هر كتاب و مقاله و ترجمه‌اي به طمع گرفتن امتيازي از نظام اداري است و نه برداشتن مانعي از سر راه دانش و حقيقت. دريغا كه بزرگاني چون دكتر ابوالحسن نجفي، كه آبروي دانش و دانشگاهيان به‌وجود ايشان است به شمار اندك مانده‌اند اگر چه به قدر و مرتبت، بي‌شمارند.

اولئك والله الاقلّون عدداً و الاعظمون عندالله قدراً

  • مدرس دانشگاه، شاعر و دبير جشنواره شعر فجر