این‌ها بخشی از صحبت‌های یک فروشنده‌ي قدیمی مترو است به همكارانش. وقتی روی صندلی‌های انتظار ایستگاه مترو نشسته بودند کنارشان نشستم؛ مرد میان‌سال بود و با یک پسر جوان صحبت می‌کرد.
خیلی اتفاقی صدایشان را شنیدم. مرد ادامه داد: «یکی از همین همکاران، خرج یک زن علیل و دو تا بچه رو داره می‌ده و بعضی وقت‌ها روزی 100هزارتومان درآمد داره می‌دونی چرا؟ چون صبوره و با بدرفتاری‌های مردم کنار می‌آد!»
صدای او با بوق بلند قطار، درهم پیچید و در هیاهوی مسافران گم شد. قطار که رفت باز صدایش را شنیدم: «اگه می‌خوای لوازم آشپزخانه بفروشی باید بری مولوی اون‌جا فروشنده‌هایی هستند که برای فروشنده‌های مترو جنس کنار می‌گذارن.
اگر هم می‌خوای بدلیجات و کش‌سر و... بخری برو بازار. بعد هم جنس‌هات رو ارزون‌تر بفروش تا زودتر راحت بشی، به جای این‌که روی هر جنس سه‌هزار تومن بکشی دوهزارتومن بکش. البته درآمدها پایین اومده و مردم کم‌تر می‌خرن، اما هنوز بد نیست!»
بالأخره قطار می‌رسد و مرد فروشنده پسر را تنها می‌گذارد و می‌رود داخل قطار جلد‌های رنگی را روی دست می‌گیرد و با حرارت می‌گوید:
«آقايون محاله بتونین این جلدهاي شناسنامه رو با این قیمت جای دیگه پیدا کنین باور کنین، عالیه و...»
البته يك‌شنبه‌ي گذشته، محسن نايبي، مديرعامل شركت بهره‌برداري متروي تهران از اجراي طرح ساماندهي و برخورد با دستفروشان مترو خبر داد و گفت كه اين طرح با همكاري نيروي انتظامي به‌اجرا درمي‌آيد.
هر چند چنين خبري 29 بهمن پارسال هم به نقل از نايبي منتشر شده بود، اما تا همين چند روز پيش، هم‌چنان شاهد حضور و فعاليت دستفروشان در مترو بوده‌ايم.
عكس: سايت ايران آنلاين