شهري كه به قتلگاه پرندگان مهاجر تبديل شده و در كشتار 400هزار پرندهاي كه هرسال در فصل زمستانگذراني در ايران قرباني ميشوند سهم عمدهاي دارد.
تورهاي مرگبار هوايي كه در جايجاي فريدونكنار و تمام تالابهاي مازندران برپا شده، بزرگترين كشتار پرندگان مهاجر را رقم ميزند. با شروع فصل زمستانگذراني هر روز فوج فوج پرندگان مهاجري كه بيخبر از همه جا در اين دامها گرفتار ميشوند، از بازارهاي محلي فروش پرندگان سردرميآورند؛ هرغاز 120هزار تومان. چه تجارت پرسودي؛ بهخصوص كه نه نظارتي وجود دارد و نه دستگاهي ميتواند مقابل اين تجارت سياه بايستد. سود اين تجارت عايد مافياي شكار ميشود و انگ بدنامياش نصيب كشور ايران. نمونه آن، همين گزارش لوموند. حالا ايرانيها؛ ايرانيها كه نه فريدونكناريها به قاتلان پرندگان مهاجر شهره شدهاند.
- كسي جلودار مافياي شكار نيست
پرندگان به غارت ميروند و كسي هم جلودار غارتگران حيات وحش نيست نه بازخواستي؛ نه تنبيهي. «براساس سرشماريهاي صورت گرفته سالانه بين 7تا 10درصد از جمعيت پرندگان مهاجري كه به كشور ما ميآيند، كاسته ميشود. اين درحالي است كه هر سال بالغ بر 4ميليون پرنده مهاجر براي زمستانگذراني به ايران ميآيند» اين آماري است كه دكتر كهرم، استاد محيطزيست در گفتوگو با همشهري اعلام ميكند تا عمق فاجعه را نشان دهد. اما آن روي سكه ماجراهايي در كار است.
آنطور كه كهرم ميگويد، محيطبانان با تلاش فراوان در سرما و زمينهاي باتلاقي دهها تور هوايي (دامگاه پرندگان) را با مشقت قلع وقمع كرده و متخلفان را دستگير ميكنند و به مراجع قضايي تحويل ميدهند اما متخلفان با توجيه اينكه شكار معيشت بوميان است، از بند رها ميشوند. اينپرندهشناس ميگويد: همين چند روز پيش با جمعي از مسئولان محلي از جمله مديركل اداره محيطزيست مازندران و نيروي انتظامي و شماري از محيطبانان به قصد قلع و قمع تورهاي هوايي روانه عرصههاي فريدونكنار شديم اما هنوز به مقصد نرسيده بوديم كه با تلفني برنامه لغو شد و نگذاشتند اين اقدام عملي بشود. چه دست يا دستهايي در كار است؟
او ميگويد كه اين همه دم از اقتدار زده ميشود ولي در عمل حتي نميتوانيم با 4 قلدر كه مافياي شكار غيرمجاز را ميگردانند، برخورد كنيم، اين درحالي است كه اين دامهاي هوايي هم از نظر قانون ممنوع است و هم از نظر شرعي محل اشكال.
- اظهار شرمندگي كودكان فريدونكناري از رفتار شكارچيان متخلف
كهرم با اشاره به وضعيت اسفبار پرندگان مهاجر و بياعتنايي مسئولان به قتل عام اين پرندگان ميگويد: «شرم دارم كه بگويم در محيطزيست كار ميكنم». به گفته وي، «زمينهايي كه زيركشت برنج ميرود در فصل زمستانگذراني پرندگان مهاجر، پوشيده از تورهايي است كه پرندگان را گرفتار ميكند؛ دامهايي كه ارزش آنها گاه به 200ميليون تومان ميرسد و ماهانه به بهاي 8ميليون تومان به اجاره ميرود.» و اين شكار پايانناپذير چه شهرت شرمآوري را نصيب فريدونكناريها كرده است؛ داغ ننگي كه حتي كودكان فريدونكناري انزجار خود را از آن اعلام كردهاند. آنطور كه كهرم ميگويد، همين چند روز پيش كودكان شكارچيان متخلف با برپايي غرفههايي از رفتار پدران خود اظهار شرمندگي كردند تا اين داغ ننگ بر پيشانيشان ننشيند. اين استاد دانشگاه ميگويد: وقتي پيادهروهاي فريدونكنار پر از ميزهايي است كه روي هر يك از آنها 40 تا 50پرنده مثله شده براي فروش گذاشتهاند، ديگر چه اميدي ميتوان به حفظ اين آخرين بازماندههاي حيات وحش داشت!