براساس گزارش ديسكاوري، بقاياي اين گياه از حفره‌هاي تدفين در اطراف مقبره ليو كي و همسرش، چهارمين امپراتور سلسله هان كه بين سال‌هاي 188 تا 144 پيش از ميلاد زندگي مي‌كردند كشف شده‌است.
قديمي‌ترين مرجع مكتوب درباره چاي به سال 59 پيش از ميلاد اختصاص دارد و قديمي‌ترين نمونه گياه چاي كه تاكنون كشف شده‌است، قدمتي صدها سال جوانتر از نمونه‌اي دارد كه به تازگي كشف شده‌است.
به گفته محققان شواهد نشان مي‌دهند نمونه چاي كشف شده را امپراتورهاي سلسله هان 2100 سال پيش از ميلاد مي‌نوشيده‌اند. محققان اين چاي را با بقاياي به دست آمده از چاي در گورستان گورگيام در تبت مقايسه كردند و به اين نتيجه رسيدند كه چاي صدها‌سال پيشتر از آنچه تصور مي‌شود، درحدود 1800 سال پيش، از چين به آسياي مركزي و فلات تبت برده مي‌شده‌است.
از اين شواهد محققان به اين نتيجه رسيدند كه يكي از شاخه‌هاي جاده ابريشم در آن دوران از ميان تبت غربي عبور مي‌كرده‌است. پيش از اين قديمي‌ترين نمونه ثبت شده از تجارت چاي از چين به تبت و آسياي مركزي از طريق جاده ابريشم به سلسله تانگ تعلق داشته‌است. محققان مي‌گويند اين تاريخ‌ها نشان از آن دارند كه درحدود دو هزار سال پيش چاي به همراه پارچه بخشي از تجارت كالاهاي مجلل به تبت بوده‌است.
چاي امروزه پس از آب به عنوان محبوب‌ترين نوشيدني جهان شناخته مي‌شود كه سه چهارم جمعيت جهان به صورت روزانه آن را مصرف مي‌كنند. نمونه چاي كشف شده بيش از اندازه پوسيده بود كه دانشمندان بتوانند برگ و ساقه آن را از هم تشخيص دهند، از اين رو براي بررسي آن از تحليلي مولكولي استفاده كردند. به نظر مي‌آيد اين چاي قديمي چاي بابونه بوده‌است.