از فريبرز صالح، كارگردان فيلم «سفير» گرفته و يدالله نجفي صدابردار نازنين سينماي ايران تا رضا احدي هافبك تكنيكي آبي‌پوش‌ها و همايون بهزادي سرطلايي معروف فوتبال ايران. بعد از درگذشت اين عزيزان شاهد بوديم كه تا چه اندازه به آنها پرداخته شد كه البته درست و شايسته هم بود و مي‌بايد ياد اين چهره‌هاي شاخص عرصه‌هاي فرهنگي و ورزشي گرامي داشته مي‌شد.
وقتي بزرگي از دنيا مي‌رود انگار گوشه‌اي از وجود ما را هم با خودش مي‌برد. همه اين عزيزان از دست رفته به حسن خلق شهره بودند يعني جداي از اينكه در حرفه خود افرادي توانا و متخصص محسوب مي‌شدند، جوانمرد و مهربان و مردمدار هم بودند. خيلي مهم است كه شما در عين توانايي بالاي حرفه‌اي، خوش‌رفتار هم باشي و در عين محبوبيت تواضع داشته باشي. به گمانم بايد رفتارهاي خوب و درست را الگو قرار دهيم و از پيشكسوتان بياموزيم نحوه رفتار و كردار توام با احترام و ادب و تواضع را.
نكته ديگر اينكه كاش تا اين پيشكسوتان در قيد حيات هستند به يادشان باشيم و به آنها توجه كنيم. افرادي كه روزگاري در حرفه خود حرف اول و آخر را مي‌زدند و بعدها به جبر زمانه و با بالارفتن سن و سال، به حاشيه رانده شدند در حالي كه نبايد چنين اتفاقي رخ مي‌داد. اين تعريف و تمجيدهايي كه البته بجا و درست هم بودند اگر در زمان حيات اين پيشكسوت‌هاي از دست‌رفته انجام مي‌شد چقدر زيباتر بود؟ و چقدر شور و شوق و اميد را در دل اين عزيزان زنده مي‌كرد؟ الان هم پيشكسوتان زيادي هستند كه خانه‌نشين شده‌اند و كمتر كسي از آنها سراغ مي‌گيرد. همين الان سراغشان برويم. يادشان كنيم. به آنها بگوييم كه فراموش نكرده‌ايم خدمات و زحماتشان را. پيش از اينكه دير بشود، اين كار بكنيم.
- بازيگر سينما و تلويزيون