برايشان داروي تقويتي مي‌خريم و هر بار به ديدنشان مي‌رويم برايشان خريد مي‌كنيم كه مجبور نباشند از خانه بيرون بروند. در واقع با اين كارها باور به پيري را در آنها تقويت مي‌كنيم و اجازه مي‌دهيم همين توان باقي‌مانده‌شان را هم باور نداشته باشند و خود را ناتوان ببينند. قصدمان دوستي و مهرباني است اما حاصل كارمان دشمني.
بياييد در اين رفتارها تجديدنظر كنيم. نخستين چيزي كه هر آدمي ازجمله آدم‌هاي بالاي 55ساله نياز دارند، حركت است. برخلاف تصورمان بايد به آنها كمك كنيم كه خودشان براي خريد از خانه بيرون بروند و راه بروند. راه رفتن يكي از كم‌ضررترين و مفيدترين انواع حركت بدني براي سن‌هاي بالاست.
اما راه رفتن لوازمي هم دارد. نخستين لازمه راه رفتن، درست راه رفتن است. درصد بالايي از مردم عادت‌هاي بد و مضري در راه رفتن دارند كه خود از آنها خبر ندارند. يك پايشان را مي‌كشند يا كج مي‌گذارند يا وقت زمين گذاشتن پايشان ضربه مي‌زنند و يا كارهايي از اين قبيل. چند جلسه 20دقيقه‌اي وقت بگذاريد و راه رفتن كسي را كه مي‌خواهيد كمكش كنيد، نگاه كنيد و بدون پرخاش و فشار و سختگيري خطاهايش را اصلاح كنيد.
دومين لازمه راه رفتن، كفش خوب است. كفش خوب الزاما كفش راحت نيست. گاه يك پوتين محكم از يك كفش شل و ول كه ظاهرا ورزشي است اما در عمل آسيب‌زننده است مفيدتر است. از يك متخصص فيزيوتراپي خصوصيات كفش خوب مورد نياز فرد مورد علاقه‌تان را بپرسيد و تشويقش كنيد چنين كفشي تهيه كند.
مسيرهاي معمول راه رفتن او را بيابيد. اغلب بزرگسالان به خوبي شما نمي‌بينند و در عين حال در عكس‌العمل نيز كند هستند. سعي كنيد مسير رفت‌وآمدشان را طوري بهينه كنيد كه كمتر نياز به گذشتن از خيابان داشته باشند يا جايي كه از خيابان مي‌گذرند بر سر چهارراه و پشت چراغ راهنما و معبري امن باشد.
اين كارها را بكنيد تا كسي كه دوستش داريد، شاداب بماند.