پژوهشگران در سال 2011 در یک بازبینی بررسي‌هاي انجام‌شده بر روی افرادی که اخیراً سرماخورده بودند، گروهی را که شروع به مصرف مکمل روی کرده بودند با گروهی که فقط دارونما مصرف کرده بودند، مقایسه کردند. افرادی که روی مصرف کرده بود، دوره کوتاه‌تر سرماخوردگی داشتند و شدت علائمشان کمتر بود.
روی یک عنصر نادر است که سلول‌های دستگاه ایمنی برای کارکردشان به آن متکی هستند. مصرف نکردن روی به‌اندازه کافی (میزان توصیه‌شده پژوهشگران دانشکده پزشکی هاروارد 15 تا 25 میلی‌گرم در روز است) می‌تواند بر کارکرد سلول‌های T و سایر سلول‌های ایمنی تأثیر بگذارد.
اما همچنین مهم است که در مصرف روی زیاده‌روی نکرد، چرا که مصرف مقادیر زیاد مکمل‌های روی در واقع ممکن است با کارکرد دستگاه ایمنی تداخل کند و نتیجه‌ای متضاد با اثر مطلوب به وجود آورد.
شهرت ویتامین C به عنوان پیشگیری‌کننده از سرماخوردگی که در دهه 1970 با ادعاهای لینوس پائولینگ برنده جایزه نوبل شیمی دراین‌باره آغاز شد، و به تولید و عرضه انواع مکمل‌های ویتامین C انجامید، جاروجنجالی بیش نیست.
بررسی‌های متعدد نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌های ویتامین C نمی‌تواند از دچار شدن به سرماخوردگی جلوگیری کند.
برای مثال یک بازبینی 29 کارآزمایی در سال 2013 که شامل 11300 نفر می‌شد، نشان داد كه ویتامین C هیچ اثر مداومی بر مدت یا شدت سرماخوردگی ندارد.
تنها موردی که این پژوهشگران تا حدودی منافع مصرف مکمل‌های ویتامین C را مشاهده کردند در دوندگان ماراتون، اسکی‌بازها سربازان در تمرین‌ها در مناطق قطبی بود و حتی در این جمعیت‌های کوچک اثر مشاهده‌شده اندک بود. پژوهشگران با توجه به این یافته‌ها می‌گویند: «عدم تأثیر مکمل‌های ویتامین سی در کاهش میزان وقوع سرماخوردگی در جمعیت عمومی بیانگر آن است که مصرف مکمل‌های ویتامین سی به‌طور روتین توجیهی ندارد.»
بنابراین به‌جای مصرف نوشیدنی‌های گازدار مملو از ویتامین C بهتر است این ویتامین را از غذایتان به دست آورید. توت‌فرنگی و بسیاری از میوه‌ها و سبزی‌های دیگر منابع اصلی ویتامین C هستند.
و اگر میزان کافی روی در رژیم غذایی‌تان ندارید، می‌تواند مصرف مکمل روی را امتحان کنید. نخود، لوبیا قرمز، قارچ و گوشت مرغ (به خصوص بخش‌های قرمزتر آن) غنی از روی هستند و قرص‌هایی مکیدنی حاوی روی را نیز می‌توانید از داروخانه‌ها تهیه کنید.