به گزارش همشهري، «آتش در دريا» به كارگرداني جيانفرانكو رُزي با موضوع بحران مهاجران روز شنبه در بخش مسابقه رسمي جشنواره برلين به نمايش درآمد و از سوي تماشاگران و منتقدان بسيار مورد توجه قرار گرفت. اندرو پولور منتقد گاردين فيلم را «نگاهي قدرتمندانه به بحران پناهجويان» توصيف كرد و رسانه‌هاي مهم مثل ورايتي و هاليوود ريپورتر هم آتش در دريا را يكي از مدعيان جدي كسب جايزه بهترين فيلم از برليناله 2016دانستند.
رُزي كه پس از درخشش در ونيز با مستند Sacro GRA به نامي آشنا در دنياي فيلمسازي تبديل شده در نشست خبري اكران مستند 120دقيقه‌اي و وحشت‌انگيز آتش در دريا در برلين به خبرنگاران گفت: فيلم من شاهدي است بر يك تراژدي بزرگ كه هر روز مقابل چشمان ما اتفاق مي‌افتد. معتقدم همه ما مسئول اين تراژدي هستيم؛ شايد هولناك‌ترين اتفاقي كه دنيا پس از جنگ جهاني دوم و كوره‌هاي آدم‌سوزي نازي‌ها به‌خود ديده است.
آتش در دريا در جزيره ايتاليايي لامپدوسا فيلمبرداري شده است؛ جايي كه فقط 113كيلومتر از شمال آفريقا فاصله دارد و در 2دهه اخير شاهد هجوم گسترده پناهجويان براي ورود به مرزهاي اروپا بوده است. يكي از شخصيت‌هاي اصلي فيلم پيترو بارتولو پزشكي است كه صرفا وظيفه درمان ساكنان جزيره را برعهده دارد اما او ناچار مي‌شود به‌تدريج سراغ پناهجويان هم برود و با انبوه جنازه‌هاي بي‌جان مواجه شود كه از روي آب‌هاي دريا به ساحل مي‌آيند.
بارتولو درباره تجربه وحشتناك خود از حضور ميان مهاجران مي‌گويد: ديدن جنازه‌هاي كودكان و زناني كه مورد آزار قرار گرفته‌اند بدترين بخش تجربه من به‌عنوان يك پزشك است. ديدن اين صحنه‌ها حفره‌اي بزرگ در قلب من به‌وجود مي‌آورد و به‌تدريج تبديل به كابوسي مي‌شود كه هر شب سراغم مي‌آيد. اين را هم بگويم كه من در سال‌هاي حضور در جزيره چيزهاي قشنگ كم نديده‌ام اما آنچه يادم مي‌ماند، اتفاق‌هاي وحشتناك است.
ساموئله پوچيو پسربچه 10ساله اهل لامپدوسا قهرمان اصلي آتش در درياست كه بيشتر ماجراها از زاويه نگاه او روايت مي‌شود. او هر روز شاهد ورود مهاجران بي‌پناه به خاك ايتالياست و به چشم خود قايق‌هايي را مي‌بيند كه بيشتر مسافرانشان جان خود را به دريا داده‌اند. با اين حال، ساموئله آغوش ساكنان عمدتا ماهيگير و ملوان لامپدوسا را به روي مهاجران هميشه باز مي‌داند و مي‌گويد: ما به آنها كه از دريا مي‌آيند، خوشامد مي‌گوييم؛ اين در DNA ماست.