پرويز اسماعيلي معاون ارتباطات و اطلاع‌رساني دفتر رئيس‌جمهوري در يادداشتي انتقادي نوشت:
۱. کمی از هفت صبح گذشته. عازم محل کارم. رادیو معارف روشن است. گوینده و کارشناسانی درباره ضرب‌المثل «که هر چه دیده بیند دل کند یاد» صحبت می‌کنند. که یعنی چه و اثرات آن در زندگی چیست.
۲. البته این ضرب‌المثل نیست. مصرع دوم این رباعیِ بابا طاهر است که:
ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
۳. به هر حال؛ در میان تفاسیر و تعابیر مختلفی که در خصوص این ضرب‌المثل بیان می‌شد، یکی از کارشناسان از چشم و هم‌چشمی و اینکه تا هر چیزی را دیدیم، بخریم، خیلی گله کرد و گفت «مثلا بعضی‌ها تردمیل می‌گذارند گوشه خانه تا دنبه‌شان را آب کنند» یک کارشناس دینی؛ آنهم در رادیو معارف!
۴. واقعا چرا با این ادبیات با مردم سخن می‌گوییم؟ و اصلا؛ آیا بیان بهترین فضایل اخلاقی و رفتاری، با این شیوه و لحن، در تربیت عمومی و سبک زندگی اجتماعی موثر است؟!
۵. رسانه ملی باید آیینه اخلاق، ادب و انصاف باشد، تا فرهنگ‌ساز باشد. اگر چنین نبوده و مدیران سطوح مختلف به جای تحول کیفی و محتوایی، مشغول اهداف کمی و آماری، تعدد شبکه‌ها و یا خدای نا کرده رویکردهای تقابلی و سیاسی شوند؛ استانداردهای کارشناسی فرو می‌افتد و مشتری رسانه‌های بیگانه و معاند هر روز بیشتر می‌شود.
۶. سرمایه صدا و سیما بودجه دولتی و درآمد آگهی بازرگانی نیست؛ بلکه اعتماد عمومی است. و اگر مردم به اشخاص و دستگاه‌های ملی اعتماد کنند؛ این سرمایه با پول، نقد، تخریب یا حتی جنگ روانی و ... از بین نخواهد رفت.
اعتماد عمومی بزرگترین سرمایه است؛ نگران آن باشیم.
- منبع: كانال تلگرامي پرويز اسماعيلي