بابا طاهر عریان پیری وارسته و درویشی فروتن بود که دل به حقیقت بسته و صفای عشق به معبود را با خلوت دل در هم آمیخته بود.
درباره زندگانی این شاعر عارف اطلاعات دقیقی در دست نیست. تنها روایت‌ها و داستان‌هایی از مقام علمی و عرفانی این شاعر وجود دارد و گفته‌اند که به این دلیل به او عریان می‌گفتند چون از علایق دنیا دست کشیده بود و گفته شده که او معاصر با پادشاهی طغرل بیک سلجوقی بوده و این پادشاه ملاقات‌هایی با باباطاهر داشته است.
بابا طاهر همدانی معروف به باباطاهر عریان از معروف ترین عرفا و شعرای ایرانی قرن چهارم و پنجم هجری است. این شاعر بزرگ در شهر همدان به دنیا آمده است ولی اطلاعات زیادی از زندگی وی در دست نیست به گونه ای که برخی از روایات تاریخی وی را معاصر با سلسله آل بویه و همزمان با شیخ الرئیس ابوعلی سینا و بعضی دیگر ازمورخین، بابا طاهر را معاصر با طغرل سلجوقی و حتی هم عصر با خواجه نصیر الدین طوسی دانسته اند.
قدیمی‌ترین ماخذ موجود نشان می دهد که هنگام ورود طغرل سلجوقی به همدان وی در قید حیات بوده و ملاقاتی بین وی و امیر سلجوقی روی داده است.
این دیدار تأثیر شگرفی بر طغرل بر جای گذارد. بابا طاهر عریان از سخن گویان صاحبدل و دردمند و عارفی شوریده حال بوده است که این شوریده حالی از اشعار و نغمه هایی که سروده (و مملو از سوز و گداز درونی اوست) مشخص می گردد.
از شاهکارهای وی مجموعه کلمات قصاری است به زبان عربی که عقاید تصوف را در عالم معرفت و ذکر و عبادت و وجود محبت را در جملات کوتاه و مؤثری بیان می کند.
شهرت اصلی بابا طاهر بواسطه دوبیتی های زیبا و عارفانه اوست که نشان از پیراستگی شیخ و بی اعتنایی او به مادیات دارد; از خصوصیات این رباعیات این است که به زبان محلی لری سروده شده و از این لحاظ در کتب قدیم ادبی به این رباعیات فهلویات (اشعار به لغت پهلوی) نام داده اند.
در رباعیات بابا طاهر ، شاعر از پریشانی و تنهایی و ناچیزی خود و درد هجران نالیده و با اشاره به وحدت جهان و دور افتادگی از علم نهان، حس اشتیاق معنوی خود را آشکار می کند. این شاعر و عارف وارسته در طول زندگی خود در انزوا و عزلت بود و همین گمنامی و گوشه گیری سبب شده که اطلاعات زیادی از تاریخ تولد و وفات وی باقی نماند.
تاریخ وفات وی در اواسط قرن پنجم هجری قمری در شهر همدان بوده است. آرامگاه وی بعدها بصورت مقبره بزرگی درآمد که مورد زیارت عرفا و مشایخ تصوف قرار گرفت و امروز یکی از آثار باستانی باشکوه و دل انگیز همدان است.
