به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این مطلب را محمدرضا واعظ مهدوی معاون توسعه امور علمی و فرهنگی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در نخستین همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار که توسط پژوهشگاه برگزار شد مطرح ساخت و افزود: اگر برنامه‌ریزی برای توسعه را از خود مفهوم توسعه آغاز کنیم می‌توانیم این سوال را مطرح کنیم که برنامه‌ریزی یعنی چه؟
او با طرح این پرسش‌ها که آیا در برنامه‌ریزی بین خوب و بد انتخاب می‌کنیم؟ آیا انتخاب بین خوب و بد احتیاج به این همه ساز و کار و تشکیلات و کمیته‌ها، نظام برنامه‌ریزی و ... دارد؟ و آیا انتخاب بین خوب و بد لازمه عقل هر انسان و هر مجموعه پایداری نیست؟ افزود: ما در برنامه‌ریزی بین خوب و بد انتخاب نمی‌کنیم بلکه بین خوب‌ها خوبترین را انتخاب می‌کنیم چون برنامه‌ریزی عبارت از شناخت اولویت‌ها و مزیت‌ها است.
او نیاز به وفاق را لازمه اجرای خوبترین دانست و افزود: انسانها و دستگاها باید به یک وفاق برسند زیرا ما که در برنامه‌ریزی سعی می‌کنیم بردارهای جهات گوناگون انسانها، دستگاه‌ها و بخش‌های مختلف را هم جهت کنیم تا این هم جهتی یک هم‌افزایی را به دنبال داشته باشد.
واعظ مهدوی تصریح کرد: در برنامه‌ریزی باید یک ارکستر تشکیل دهیم که همه در آن ساز می‌زنند ولی این ساز باید هم نوا باشد.
او با طرح این پرسش که انسانها، ساختارها و دستگاه‌ها چطور می‌توانند به هم‌راستایی و هم‌جهتی دست پیدا کنند؟ گفت: این کار توسط ذهنیت و فرهنگ امکان‌پذیر است تا ما فرهنگ، ذهنیات و نگرش‌ها را هم جهت نکنیم هم‌افزایی ایجاد نمی‌شود.
وی در ادامه عامل نگرش و فرهنگ را عاملی تعیین‌کننده در این مقوله خواند و گفت: میراث فرهنگی به این دلیل اهمیت تعیین‌کننده‌ای در تحقق هدف برنامه‌ریزی دارد.
رییس کمیته علمی همایش با بیان اینکه تجربه تاریخی ما نشان می‌دهد که گذشتگان برای پیشبرد توسعه و اهداف خودشان ساز و کارهایی توام با پایداری انتخاب می‌کردند، گفت: ساخت ساختمان‌ها روبه نور، در نظر گرفتن جهت باد، استفاده از آب و منابع محیط زیست در آثار به جای مانده از گذشتگان گواه این مدعاست که تمامی اقدامات آنها برای پایداری بوده به نحوی که امکان استمرار فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی را از نسل‌های آینده نگیرد.
او گفت: این در حالی است که ما با بی‌توجهی به این عوامل و مفهوم زمینه‌هایی را ایجاد کرده‌ایم که به تمامی بخش‌ها آسیب رسانده‌ایم و همه از وضعیت آب، هوا و .. ابراز نگرانی کرده و احساس می‌کنیم برنامه‌های توسعه در آن مسیری که باید حرکت نکرده است.
معاون توسعه امور علمی و فرهنگی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در ادامه سخنانش گفت: اگر بتوانیم عناصر فرهنگی را از مجموعه آنچه که به ما از تاریخمان به ارث رسیده است استخراج کنیم (در واقع فرهنگ چیزی نیست جز زمینه‌های باقی‌مانده در ذهنیت انسانها در طول تاریخ) در آن صورت انسانها، دستگاه‌ها و واحدها هم جهت و هم راستا قرار می‌گیرند، هویت شکل گرفته، اتکای به نفس و نگرش به آینده ایجاد می‌شود و در نهایت تحقق برنامه‌های توسعه امکان‌پذیر می‌شود.
واعظ مهدوی افزود: میراث فرهنگی بازخوانی و بازشناسی همه عناصر فرهنگی در تاریخ کشور است و به کارگیری این میراث اعم از ملموس و ناملموس برای اینکه جهت‌دهی ما را یکسان کند و به وحدت بینش و نظری برسیم و انگیزه‌ها و اولویت‌ها را با هم یکسان کنیم و بتوانیم در این مسیر حرکت کنیم مستلزم برداشتن سه گام است.
او تصریح کرد: در گام نخست باید این مفهوم را تعمیق ببخشیم و نگرش راهبردی برای میراث فرهنگی و اتصال انسانها به گذشته و تاریخ و مزیت‌های فرهنگی ایجاد کنیم، در مرحله دوم ساختارهای اجرایی و تشکیلاتی و نهادی را تشکیل دهیم و در گام سوم آموزش و گسترش این نگاه در ساختارهای برنامه‌ریزی است.
وی با استناد به سخنان مرحوم دکتر عظیمی از چهره‌های به یاد ماندنی برنامه‌ریزی توسعه در ایران گفت: ایشان ده نهاد را نهاد‌های الزامی برای توسعه برمی‌شمارد که از جمله این نهادها، نهاد فرهنگ، علم، قانون و ... هستند.
واعظ مهدوی در پایان اظهار امیدواری کرد که این همایش بتواند زمینه‌های نهادی دستیابی به فرهنگ توسعه با بهره‌برداری از میراث و تاریخ کشور برای پایداری و حفظ منابع آینده را فراهم آورد.