براساس گزارش ساينس الرت، اين خورشيدگرفتگي كه هر 69 سال يكبار در سيستم ستارهاي دوتايي TYC 2505-672-1 رخ ميدهد 3.5 سال زميني ادامه دارد. اخترشناسان هاروارد در حين مطالعه روي بيش از 10 هزار تصويري كه توسط رصدخانه AAVSO و برنامه DASCH ثبت شدهاند، موفق به رديابي اين كسوف 3.5 ساله شدند.
اخترشناسان با بررسي دادههاي جديدترين خورشيدگرفتگيهاي رخ داده در اين سيستم توانستند مدت اين رويداد را محاسبه كنند. فاصله زياد ميان دو ستاره كه تقريبا برابر فاصله ميان خورشيد تا اورانوس است، عامل طولاني بودن فاصله ميان هر خورشيدگرفتگي به شمار ميرود. اين سيستم ستارهاي درحدود 10 هزار سال نوري تا زمين فاصله دارد.
دوره 3.5 ساله خورشيدگرفتگي ركورد سابق طولانيترين خورشيدگرفتگي جهان كه به سيستم اپسيلون اوريگا در فاصله 2200 سال نوري از زمين تعلق داشت را شكست، ستارهاي كه هر 27 سال يكبار خورشيدگرفتگيهاي 640 تا 730 روزه را تجربه ميكند. از آنجايي كه ستاره اپسيلون اوريگا نزديكتر و درخشانتر است،مطالعه روي آن براي محققان آسانتر است.
سيستم دوتايي TYC 2505-672-1 شامل دو ستاره سرخ غولپيكر است كه سالهاي پاياني عمر خود را سپري ميكنند،يكي از آنها را صفحهاي غولپيكر از مواد كيهاني محاصره كردهاست. به گفته اخترشناسان يكي از اين ستارهها دو هزار درجه سانتيگراد داغتر از خورشيد است.