گزارش ايسنا؛ جمله‌ها را مریم سالور - نقاش، مجسمه‌ساز و سفالگر - بیان کرد. او که این روزها در ایران است و مشغول کار روی مجموعه‌ی جدیدش، از برپایی تازه‌ترین نمایشگاه آثارش در اردیبهشت‌ماه سال آینده خبر داد. نمایشگاه آثار این هنرمند که دیر به دیر آثارش را به‌نمایش می‌گذارد، می‌تواند برای علاقه‌مندان به کارهای این نقاش و سفالگر اتفاق جالبی باشد.
سالور یکی از 9 هنرمندی بود که در اختتامیه هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر در سال 93 به‌عنوان یکی از مفاخر هنری ایران تجلیل شد و نشان درجه یک هنری گرفت. او سال 1333 در تهران متولد شد. در مدرسه عالی انفورماتیک پاریس درس خواند و بعدها به دنیای هنر وارد شد. سالور به‌دلیل سال‌ها فعالیت در زمینه سفال و سرامیک، سبک هنری خاص خود را پیدا کرده است.
- روزهای پایانی سال را در ایران به‌سر می‌برید؟
بله؛ من هر جا بروم دوباره به ایران برمی‌گردم. ایران پایگاه اصلی من است.
- این روزها مشغول چه کاری هستید؟ آیا مجموعه جدیدی در دست دارید؟
به‌تازگی مجموعه جدیدی را کار کرده‌ام که امیدوارم اردیبهشت‌ماه سال 95 در گالری «آرت‌لانژ» به‌نمایش گذاشته شود. این مجموعه شامل تابلوهای بزرگ نقاشی با تکنیک میکس‌مدیاست که با مواد مختلف، آن را کار کرده‌ام. این آثار بیشتر با مواد خاکی و معدنی خلق شده‌اند.
- موضوع این نقاشی‌ها چیست؟
این مجموعه شامل حدود 18 تابلو است که همه آن‌ها کویر را نشان می‌دهند. در عین نشان دادن خشکی، برق و سکوتی در آن‌هاست که حس کویر را به انسان منتقل می‌کند. عنوان این مجموعه «کرانی ندارد بیابان ما» است که بخشی از شعر مولاناست. این مجموعه نسبت به کارهای گذشته‌ام پخته‌تر شده، در ادامه کارهای قبلی‌ام است و همان تداوم در آن دیده می‌شود.
- تفاوت این مجموعه با مجموعه «مترسک‌ها» که در کویر کار کردید چیست؟
این مجموعه ادامه همان مجموعه مترسک‌هاست که در کویر عکاسی کرده بودم. مجموعه مترسک‌ها را به کویر بردم و در آنجا عکاسی انجام شد. در واقع تأثیر دریاچه نمک و طبیعت روی آن مجموعه وجود دارد، اما این مجموعه آثار میکس‌مدیایی است که بیشتر حالت کویر را به‌نمایش می‌گذارد.
- بعد از مدت‌ها که نمایشگاه نداشتید، نمایشگاه سال آینده می‌تواند اتفاق تازه‌ای برای شما و مخاطبان‌تان باشد.
مدت‌هاست که اعتقاد دارم نباید زود به زود نمایشگاه برگزار کرد. ترجیح می‌دهم در نمایشگاهی که می‌گذارم کارهای جدیدی را ارائه کنم و به تکرار نرسم.
- همچنان به تدریس ادامه می‌دهید؟
بله؛ اما ترجیح می‌دهم شاگردانم کسانی باشند که دوره‌های اولیه را طی کرده باشند و کارشان را بلد باشند. دوست دارم با کسانی کار کنم که دوست دارند با مواد مختلف و تکنیک‌های متنوع کارشان را ادامه دهند.
- سال 94 برای‌تان چگونه گذشت؟
امسال هم مثل همه سال‌های گذشته، سال زندگی، شادی و غم بود.
- آرزوی‌تان برای سال نو چیست؟
آرزوی من برای همه دنیا صلح است. چیزی که بیشتر از همه ذهنم را اذیت می‌کند، جنگ بی‌امانی است که در منطقه گریبان‌گیر کشورهای سوریه، عراق و افغانستان شده است. همچنین مهاجرت مردمی که از خانه و زندگی‌شان آواره شده‌اند و به‌دنبال سرپناهی می‌گردند، ذهن من را به خود مشغول کرده است. به همین دلیل، در سال نو برای همه دنیا آرزوی صلح می‌کنم.
- این اتفاق‌ها در آثار هنری شما تأثیر می‌گذارد؟
معمولا سعی می‌کنم صلح را در آثارم نشان دهم. صلح در کارهای من از طریق رنگ‌های روشن نمود پیدا می‌کند. اصولا دوست ندارم تلخی را تکثیر کنم و گسترش دهم، بلکه همیشه سعی می‌کنم با آرزوی بهتر شدن دنیا، کارم را ارائه دهم.
- وضعیت هنرهای تجسمی و هنرمندان این رشته را در کشور چگونه ارزیابی می‌کنید؟
هنرمندان کشور ما حتما می‌توانند رشد کنند. ما قوم بسیار حساس، باهوش و با ذوقی هستیم و دلیلی نمی‌بینم که نتوانیم رشد کنیم. در سال‌های اخیر، توجه به هنر از سوی بخش خصوصی، مجموعه‌دارها و کلکسیونرها افزایش یافته و مثل قبل نیست که چشم هنرمندان به دنبال بخش دولتی، مرکز تجسمی و موزه باشد و این اتفاق خیلی خوبی است.
- کارهای هنرمندان جوان را تأیید می‌کنید؟
چند وقت پیش در جشنواره «ورسوس» داور مجسمه‌سازان جوان بودم و خیلی خوشحال شدم که آثار آن‌ها از کیفیت خوبی برخوردار بود.