سپس تحصیلات خود را در پاریس در مدرسه عالی انفورماتیک تکمیل کرد که اصلا به مذاق و روحیه اش سازگار نبود.
بعد از کار در یک انتشارات در پاریس به مدت چهار سال به طور خیلی اتفاقی مدرسه سرامیک و مجسمهسازی "ساوینی" را در پاریس پیدا کرد و بلافاصله مشغول به فراگیری تکنیک سفال و سرامیک شد.
سالور در پایان این دوره مهم هنری و در بازگشت به ایران، آتلیه‌ای شخصی راه انداخت و در بهار سال 1366 نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در همان آتلیه شخصی برگزار کرد.
او تا سال 1367 هنرمند در دو نمایشگاه دیگر نیز حضور یافت. ابتدا در نمایشگاه انفرادی گالری گلستان و بعد هم در نمایشگاه گروهی موزه هنرهای معاصر تهران.
در گستره گشوده هنر مدرن و معاصر ایران، مریم سالور را بیش و پیش از هر چیزی به هنر سفال و سرامیک می‌شناسند و یاد می‌کنند. اما این هنرمند حالا به آفرینش آفرینه‌های دیگری نیز مشغول است که مهم‌ترین آن‌ها شاید نقاشی و مجسمه باشد.
مریم سالور دبیری هشتمین دوسالانه هنر سفال وسرامیک و آبگینه معاصر ایران و برپایی نمایشگاه‌های متعدد از آثارش را در کارنامه دارد.
به طور کلی، پایه کار مریم سالور مجسمهسازی و سفالگری است؛ بنابراین در آثار نقاشی او هم رد پایی از مجسمهسازی پیداست و در همه آثار نقاشی‌اش حجم وجود دارد.
