نرگس دهقانی اما قید تمام این بهانه‌ها را زده و با حمایت خانواده کارش را در آشپزخانه منزل خودشان شروع کرده. او باوجود اینکه مدت‌زمان زیادی از شروع فعالیتش نمی‌گذرد به یکی از پرطرفدارترین تولیدکنندگان بیسکوئیت و کیک‌های فنجانی تبدیل‌شده است.
نرگس دهقانی متولد اسفند۶۸ است؛ کاردانی گرافیک دارد و کارشناسی معماری داخلی. وقتی می‌پرسم چطور از این رشته‌ها به شیرینی‌پزی رسیده می‌خندد و جواب می‌دهد: «من هم مثل خیلی از دخترها عاشق آشپزی و شیرینی‌پزی بودم اما رسیدن به این محبوب مدتی طول کشید. من به‌واسطه تحصیلات، علاقه و گرمی بازار به سمت ساخت زیورآلات دست‌ساز کشیده شدم». ساخت زیورآلات دست‌ساز با چوب برای نرگس حرفه پردرآمدی بوده اما بعد از یک سال رهایش کرده؛ «احساس می‌کردم در این کار بهترین نیستم. کارهای دیگران را می‌دیدم و می‌فهمیدم هستند کسانی که کارشان از من بهتر است و همین امر باعث شد قید ساخت جواهرات دست‌ساز را بزنم و به کارهای دیگری فکر کنم!»
- تغییر زندگی با یک قاشق
او با دیدن یک صفحه در شبكه‌هاي اجتماعي به یک ایده خاص می‌رسد که مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد؛ «نزدیک به 2 سال پیش بود؛ قاشق‌هایی که با انواع شیرینی‌ها و خوردنی‌ها به صورت فانتزی تزئین شده بودند. برای منِ همیشه علاقه‌مند به شیرینی‌پزی این اتفاق یک سکوی پرش بود. البته تزئینات روی این قاشق ها خوردنی نبودند اما بهانه خوبی بودند». ساختن شیرینی‌های تزئینی و غیرخوراکی روی کارد و چنگال، حرفه‌ای است که نرگس هنوز رها نکرده؛ «این‌کارهای تزئینی با استقبال فوق‌العاده‌ای روبه‌رو شد تا حدی که هنوز هم این کار را رها نکرده‌ام؛ ریزه‌کاری‌‌ها را به برادرم یاد دادم و او این کار را ادامه می‌دهد». درباره تغییر شغل می‌گوید: «کم‌کم خواستم کاری انجام بدهم که برای خودم باشد، درآمدزایی بهتری برایم داشته باشد و از طرف دیگر جدید باشد». می‌خندد و ادامه می‌دهد: «باور کنید زمانی که من این کار را شروع کردم خیلی جدید بود. تا آن روز کسی حتی کاری نزدیک به این هم نکرده بود، اما حالا خیلی طرفدار دارد».
- دست زیاد شده اما...
می‌پرسم این زياد بودن رقبا در بازار ناراحت‌ات نمی‌کند؟ خیلی جدی جواب می‌دهد: «نه. اتفاقا استقبال هم میکنم. زمانی که بازار رقابتی می‌شود تو سعی می‌کنی تا سطح کارت را بالاتر ببری. البته اقبال تولیدکنندگان این نوید را هم می‌دهد که به همین میزان مشتری هم وجود دارد که این خیلی خوب است. من چند ماهی است که به دلیل استقبال علاقه‌مندان، کلاس‌های آموزشی برگزار میکنم و مشخص است که بسیاری از کسانی که در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند تمایل دارند که برای خودشان کسب‌وکار خانگی راه‌اندازی کنند و من اگر نگرانی از این بابت داشتم هیچ‌وقت کلاس آموزشی برگزار نمی‌کردم. البته به این ایمان‌دارم كه هیچ‌کس این توانایی را ندارد که یک کار، به‌ویژه یک کار هنری را انحصاری خودش بداند؛ چون یک کار خلاقانه است و کسی ممکن است حتی بدون آموزش بیاید و بدرخشد».
- می‌آموزم، پس هستم
می‌پرسم خودت هم از کسی این کار را یاد گرفتی که می‌گوید: «قبل از شروع کار، یک دوره در کلاس‌های ترمی شیرینی‌پزی سازمان فنی و حرفه‌ای شرکت کردم؛ البته این کاری که الان دارم انجام می‌دهم بر‌اساس آن کلاس‌ها نیست و خودم به‌صورت تجربی یاد گرفتم البته نمونه‌های خارجی این محصول تأثیر زیادی روی شکل کار من داشته و اگر بخواهم صادق باشم باید بگویم هنوز هم دارند». خیلی جدی ادامه می‌دهد: «به نظر من هرکسی اگر بخواهد در هر زمینه‌ای فعالیت بکند و موفق باشد ابتدا باید الفبای آن کار را آموزش ببیند اما بعد با همین الفبا حروفی را بسازد که مخصوص خودش است. باید چیزی را به‌عنوان ارزش‌افزوده به این کار اضافه کند؛ چون اگر بخواهد همان کار را تکرار کند، آنقدر که باید دیده نمی‌شود».می‌پرسم شده کاری را بسازی و بعد دلت نیاید بفرستی برای مشتری تا خورده بشود؟ می‌خندد و جواب می‌دهد: «در اغلب مواقع؛ چون تمام این تزئینات با دست انجام می‌شود و در بیشتر اوقات هم از چیزی که تصور میکنم بهتر می‌شود. اما خب مشتری‌های خوبی هم دارم چون بیشترشان شیرینی‌ها را به‌عنوان یادگاری نگه می‌دارند!» می‌پرسم این خورده نشدن به خاطر بدمزه بودنشان نیست؟ چون خیلی‌ها تصور می‌کنند اینها فقط قشنگ هستند و خوشمزه نیستند. مخالف است و برای دفاع از تولیداتش می‌گوید: «اتفاقا مزه خیلی خوبی دارند. بيسكوئيت‌ها به این دلیل که اغلب تزئیناتی که روي آنها انجام می‌شود از ترکیبات قندی است، با آن بیسکوئیت پایه‌ای که برايش در نظر گرفتند مزه‌اش خوب می‌شود. کاپ کیک‌ها هم که اصلا مزه رؤیایی ای دارند چون از کیک‌های مغزدار درست‌شده‌اند».
- خانه ما همیشه بوی کیک می‌دهد
می‌گویم چه خانه خوش بویی دارید شما! می‌خندد و می‌گوید: «خانه ما همیشه بوی کیک می‌دهد. البته این بو قسمت خوب ماجراست. آشپزخانه را باید ببینید! هر بار که من سفارش دارم یک بار منفجر می‌شود و دوباره به حالت عادی بازمی‌گردد». خیلی سریع اضافه می‌کند: «من همین‌جا باید از حمایت‌های خانواده‌ام به‌ویژه مادرم تشکر کنم؛ چون علاوه بر تحمل این بو و کثیف کاری‌های این کار، اگر نظرات کاربردی و کمک‌های عاطفی‌شان نبود هیچ‌وقت این کار شدنی نبود».
- این شیرینی‌های گران‌قیمت
نرگس بيسكوئيت‌ها را دانه‌ای ۱۰هزار تومان و کیک‌های فنجانی را دانه‌ای ۱۴هزار تومان می‌فروشد. تعریف می‌کند: «در منزل خودمان کار میکنم و همه کارها را هم خودم با دست می‌سازم. اگر بخواهم روی سفارش گرفتن تمرکز کنم قطعا باید کارگاه داشته باشم و چند نیروی کار که همین امر موجب پایین آمدن قیمت می‌شود».
او از عزم جدی‌اش برای اجاره کارگاه می‌گوید: «می‌دانم که بعضی از کسانی که در کلاس‌های من شرکت کرده‌اند الان وارد بازار شده‌اند و کارهایشان را با قیمت خیلی کمتری به فروش می‌رسانند. منطقی هم هست. به همین خاطر هم قیمت‌ها خیلی متفاوت است». می‌پرسيم از بازاری که داری راضی هستی؟ سریع و مطمئن جواب می‌دهد: «بله. کلا همه کارهای هنری‌اي که انجام دادم سود خوبی برایم داشت. چون بیشتر از اینکه هزینه‌ای صرف مواد اولیه کنی پول ایده و زمانی که صرف کار می‌شود را دریافت می‌کنی».
- اگر مي‌خواهيد اين كار را انجام دهيد
نرگس درباره شروع این کار می‌گوید: «بعد از اینکه آموزش دیدید منتظر نباشید تا سرمایه اولیه‌ای به‌دست بیاورید و بعد کارتان را شروع کنید. من برای شروع هر کاری همیشه ابتدایی‌ترین چیزها را تهیه کرده‌ام؛ مثلا برای درست کردن اولین بيسكوئيت‌ها تنها دو بسته خمیر گرفتم و بعد از آن کم‌کم با هزینه‌ای که از فروش محصولاتم به دست آوردم ابزارم را تکمیل کردم؛ پس با این بهانه که سرمایه اولیه نداریم کار امروز را به فردا نیندازید».
درباره ابزار موردنیاز می‌گوید: «یکسری ابزارآلات و لوازم بزرگ اولیه است مثل فر و همزن و گاز. ابزارآلات کارهای تزئینی هم دنیایی دارند برای خودشان. یک سال است که بازار خیلی گرم شده و اکثر فروشگاه‌های فروش لوازم قنادی، همه لوازم موردنیاز این کار را دارند، قبلا تهیه این لوازم خیلی سخت بود». از مواد و تکنیک‌های اصلی این کار می‌پرسم که می‌گوید: «برای تزئین بيسكوئيت‌ها از رویال آی سینگ که یک جور کرم است که بیشتر مواد تشکیل‌دهنده آن پودر قند است. غلظت‌های متفاوتی دارد که با هر غلظت مدل‌هاي متفاوتی را می‌توان کار کرد. حدود 10 مدل تکنیک دارد که فراگرفتنش شما را به یک آدم حرفه‌ای تبدیل می‌کند؛ تزئین کاپ‌کیک‌ها هم اکثرا با خمیر فوندانت است؛خمیری خوراکی که شبیه به خمیر گل‌سازی درست کردن هر تزئینی را برای شما ممکن می‌کند. پیش از این کیک‌ها با خامه طراحی می‌شد که قابلیت اجرایی طرح‌های امروزی را نداشت، ماندگاری نداشت و نمی‌توانست به کار ما زیبایی چندانی ببخشد. حالا با این خمیرها هر کاری ممکن شده است». نرگس درباره خوبی‌های این حرفه می‌گوید: «به نظر من این حرفه به‌شدت خوب و پردرآمد است به‌ویژه برای خانم‌ها؛ چون می‌توانند در فضای منزل خودشان کار را شروع کنند. مشتریان اولیه‌شان را هم می‌توانند از اطرافیان و خانواده خودشان پیدا کنند تا رفته‌رفته کار را گسترش بدهند. نه لازم است زمان کاری مشخصی داشته باشند و نه قرار است زیر بار زور رئیسی بروند. این آخری را از این جهت تأکید میکنم که خودم اصلا نمی‌توانم سایه یک رئیس را تحمل‌کنم».