براساس گزارش BBC، اين هواپيما روز شنبه 23 آوريل 2016 با عبور از فراز پل گلدن‌گيت در سان‌فرانسيسكو عبور از روي اقيانوس آرام را به پايان رسانده و آماده فرود در كاليفرنيا شد.
اين هواپيما روز پنجشنبه از هاوايي، جايي كه براي هشت‌ماه در آن زمين‌گير شده‌بود تا تعميراتي روي باطري‌هاي آسيب‌ديده آن انجام گيرد، پرواز خود به قصد عبور از روي اقيانوس آرام را آغاز كرد. اين نهمين بخش از تلاش سولار ايمپالس براي پرواز به دور دنيا بدون استفاده از سوخت فسيلي و اتكا بر انرژي خورشيدي است.
برتراند پيكارد خلبان اين بخش از سفر دوردنياي سولار ايمپالس با پرواز برفراز خليج سن‌فرانسيسكو به برج مراقبت اعلام كرد: من از روي پل عبور كردم و اكنون رسما در خاك آمريكا هستم.
سولار ايمپالس سفر خود را در ماه مارس سال گذشته از ابوظبي آغاز كرد. در اين ماجراجويي دو خلبان حضور دارند كه هريك در بخشي از سفر هدايت هواپيما را به عهده مي‌گيرند. پيكارد قرار است هواپيما را در مركز هوايي مافت در سيليكون‌ولي فرود آورد اما وزش بادهاي ناموافق مانع از آن شده‌است.
اين هواپيما تمامي انرژي مورد نياز خود را با بهره‌برداري از 17 هزار سلول خورشيدي كه روي سطح باله‌هاي آن نصب شده‌است، و از نور خورشيد تامين مي‌كند. خورشيد در طول روز برق مورد نياز هواپيما را تامين مي‌كند و باطري‌هاي هواپيما را نيز براي شب شارژ مي‌كند تا پرواز در نبود نور خورشيد نيز ممكن شود. مسافت طي شده در اين بخش سفر چهار هزار كيلومتر بوده‌است.
سولار ايمپالس پس از آغاز سفر خود از ابوظبي، از كشورهاي عمان، هندوستان، ميانمار و چين عبور كرده و خود را به ژاپن رسانيد. پس از آن مسافتي 8924 كيلومتر را طي كرده و به هاوايي رفت و در همين مسير نيز باطري‌هاي آن آسيب ديد.
پرواز پنج شبانه‌روزي اين هواپيما از ژاپن به هاوايي ركورد طولاني‌ترين پرواز بدون توقف توسط يك هواپيما را به نام سولار ايمپالس به ثبت رسانده‌است.
اما در اين سفر باطري‌هاي هواپيما دچار افزايش حرارت شديد شد و همين موضوع پروژه را در اين مجمع‌الجزاير اقيانوس آرام هشت ماه به تعويق بياندازد.
خلبان پيكارد در اين ماجراجويي خورشيدي از كمك خلباني ديگر به نام آندره بورشبرگ بهره مي‌برد. بورشبرگ هدايت هواپيما را در بخش بعدي سفر به عهده خواهد‌داشت. اين دو در تلاشند تا اوايل ماه ژوئن خود را به نيويورك برسانند تا در آنجا براي عبور از روي اقيانوس اطلس آماده شوند. با درنظر گرفتن اينكه اين بخش نيز با موفقيت به پايان خواهد‌رسيد، سولار ايمپالس پس از آن بايد براي بازگشت به نقطه آغاز سفر در ابوظبي آماده كند.
پيكارد و بورشبرگ بيش از يك دهه روي پروژه سولارايمپالس كار كرده‌اند. اين دو اولين‌بار هواپيماي خورشيدي كوچكتري را در سال 2013 به صورت آزمايشي برفراز آمريكا به پرواز درآوردند. اما مدلي كه اكنون در دست آنهاست مدلي بسيار بزرگتر به شمار مي‌رود. طول بال‌هاي اين هواپيما بيشتر از طول بال‌هاي يك جمبو‌جت 747 است، اما وزن آن تنها 2.3 تن است.
از آنجايي كه سرعت اين هواپيما كم است، هر بخش از پرواز براي چند شبانه روز ادامه دارد و اين به آن معني است كه دو خلبان اين پروژه تقريبا براي چند روز بايد در حالت هشيار و بيدار به سر ببرند. اين دو تنها اجازه دارند در طول پرواز چند بار براي 20 دقيقه به خواب بروند و رنج‌ها و ناراحتي‌هاي نشستن دائمي درون اتاقك خلباني با حجم 3.8 متر مكعب،هم‌اندازه يك كيوسك تلفن عمومي، تحمل كنند.