گاهي اوقات آدم‌ها در روال زندگي خود مجبور به دوري از دوستان، آشنايان و يا خانواده‌شان هستند. همين الان در بين دور و بري‌هاي خودتان نگاهي بيندازيد؛ حتما افرادي را پيدا خواهيد كرد كه نزديك به شما و در شهر شما زندگي نمي‌كنند. عده‌اي براي كار، بعضي‌ها براي درس خواندن و برخي ديگر براي سربازي و... مجبور به دور شدن از اهل و ديار خود شده‌اند. حال، نكته مهم و اساسي اين است كه نبايد غبار فراموشي بر ذهن نشيند و اين عزيزان را از ياد برد. كوهنوردان به خوبي با يك قاعده ساده و كاربردي آشنا هستند؛ «هر هزار متر ارتفاع، 6درجه كاهش دما را ايجاد مي‌كند.» يعني هر هزار متر كه بالا بروي هوا 6درجه سردتر خواهد شد. حال اين قاعده نبايد در روابط بين اشخاص هم حاكم شود؛ يعني نبايد اينطور باشد كه هر چند كيلومتر فاصله، از شهري به شهر ديگر، روابط بين افراد را سردتر كند.
نبايد خيلي راحت و به سادگي گفت «از دل برود هر آنكه از ديده برفت». شايد فراموش كردن راحت باشد اما فراموش شدن امري بس سخت و دشوار است. سرباز وظيفه‌اي، به من مي‌گفت در شهرم كه هستم همه جوياي احوالم هستند اما همين كه پايم را به پادگان مي‌گذارم، انگار از ذهن همه دوستان و آشنايانم پاك مي‌شوم. مي‌گفت اصلا آنان كه مي‌گويند دوري و دوستي، نه طعم دوستي را چشيده‌اند و نه درد دوري را كشيده‌اند.
حتما چند وقتي هست كه از برخي‌ها خبري نداريد! به‌خصوص آنان كه فاصله‌شان از ما دوراست. خب همين حالا مي‌توانيد با يك تماس خشك و خالي جوياي احوالشان شويد. شاد زندگي كردن در كنار هم نيازي به ديدن برنامه‌هاي طنز ندارد. شادي واقعي را زماني به‌دست مي‌آوري كه دل دوستان و عزيزانت را شاد كني. حضرت علي عليه‌السلام فرمودند: كونوا كالنحله؛ مانند زنبور عسل باشيد. يعني دهان ديگران را شيرين كنيد و با شادي كام ديگران را شاد نگه‌داريد. صله‌رحمي كه به انحاي مختلف در دستورات ديني ما مطرح شده است را نبايد فقط به ديد و بازديدهاي ايام عيد نوروز واگذار كرد. پيشنهاد مي‌كنم همين الان مخاطبان تلفن همراهمان را چك كنيم. بدون شك نتايج خوبي خواهيم گرفت.