عبرت گرفتن از تجربه پيشينيان و استفاده از آموزه‌هاي ديني، نشان مي‌دهد كه مسير رسيدن به كمال، جز با گام نهادن در مسير كسب اخلاق نيكو و پسنديده امكان‌پذير نمي‌شود. بررسي و دقت در تعاليم قرآن و سيره پيامبر(ص) نشان مي‌دهد كه هدف از بعثت حضرت رسول(ص) نيز در همين راستا بوده تا فكر و انديشه مردم، مبتني بر نقشه راهي كه براي رسيدن به كمال از سوي خالق هستي در قالب قرآن ارائه شده است، بشر را به سمت تخلق به اخلاق نيكو سوق دهد. در پاسخ به اين نياز فطري انسان‌هاي در مسير كمال، پيامبر خوبي‌ها، بهترين الگو و سرمشق را در رفتار و منش خود ارائه كردند. و چه زيباست كه به ميمنت سالروز بعثت ايشان، اولا تلاش كنيم اين اخلاق نيكو را بشناسيم و ثانيا همت كنيم هر يك از اين اخلاق و خصايص پسنديده فردي و اجتماعي، آداب صحيح زندگي و تعامل با افراد جامعه را در رفتار خود نهادينه كنيم و به زيور خُلق محمدي مزين شويم.
كلام اميرالمومنين(ع) در نهج‌البلاغه شريف در تبيين مشي و منش حضرت رسول(ص) و مرور ديگر احاديث رسيده در اين زمينه، دغدغه پيامبر(ص) در نهادينه‌كردن صفاتي چون صبر و شكيبايي، تواضع و فروتني، آراستگي و نظافت، پرهيز از غيبت و تكبر، كمك به نيازمندان و يتيم‌نوازي، سخاوت و انفاق، احترام به والدين، مهرباني با خلق خدا، عفو و گذشت، خوش‌خلقي، عدالت، رعايت حقوق ديگران، صداقت و درستكاري و... را در جامعه نشان مي‌دهد؛ صفاتي كه تعمق و تفكر در مورد هر يك از آنها و درنظر گرفتن تأثير آن در وضع كنوني جامعه، خود گوياي اهميت بسيار بالاي آنهاست. در شرايطي كه ميزان دعواها و عصبانيت‌هاي افراد جامعه باعث شده به كلينيك‌هاي كنترل خشم محتاج شويم، جاي خالي صبر و شكيبايي احساس مي‌شود و در جامعه‌اي كه عده‌اي براي كسب غذا مي‌دوند و عده‌اي براي هضم غذا، لزوم توجه به نيازمندان، سخاوت و انفاق بيش از پيش مشخص مي‌شود. چه زيباست كه براي به‌جاي آوردن شكر نعمت بعثت پيامبر(ص) و قرار گرفتنمان در امت ايشان، هر روز تمرين كنيم كه يكي از اين صفات را در وجودمان نهادينه كنيم.