هر روز صبح كه واي فاي موبايل‌تان را روشن مي‌كنيد، همزمان با بالا آمدن شبكه‌هاي اجتماعي، انبوهي از پيام‌هاي متني و تصويري برايتان ارسال مي‌شود. بخشي از اين پيام‌ها، به طرح سؤالات و شبهات مختلف مي‌پردازند؛ پس به‌ناگاه در سياهچاله پيام‌هاي شبهه‌ناك و جورواجور، دچار اضطراب و تشويش ذهني مي‌شويم.
امروز برخلاف سده‌هاي قبل، اتاق‌هاي فكر فراواني در جريان هستند كه به تندي و چابكي، شبهه توليد مي‌كنند و در اين بين هزاران دلار و يورو، پول جابه‌جا مي‌شود تا در جامعه ايجاد ترديد كند؛ از ايجاد شك در حجاب و نماز و هيئت گرفته تا حمله به پايه‌هاي فكري شيعه تا مفاهيم انقلاب اسلامي ايران. براي همين است كه امروز عده‌اي با طرح شبهات، اهداف ضددين يا ضد‌نظام خود را تأمين مي‌كنند؛ مثلا با توليد متن‌هاي ادبي و فاخر كه با شبيه‌سازي موضوعات و قاطي‌كردن مباني، ما را مسحور زيبايي خود كرده و محتواي خود را به‌تدريج به خوردمان مي‌دهند.
خب، راه‌حل چيست؟ ديگر نمي‌توان با خواندن سالي يك كتاب، يا شركت در جلسات ماهانه يك واعظ، در برابر شبهات روزافزون ايمن ماند. ديگر فصل ماهي‌دادن نيست، بايد ماهيگري آموخت. سؤال، چيز خوبي است اما شبهه حكايت ديگري دارد. سؤال براي رسيدن به پاسخ طراحي مي‌شود اما مأموريت شبهه، پنهان كردن پاسخ‌هاست. لذا مهندسي سؤالات شبهه‌ناك اينچنين است كه چند كيلو حرف‌هاي باطل را در چند گرم حرف‌هاي درست، قاطي كرده و قدرت استدلال مخاطب را فلج مي‌كند.
بعضي از ما عادت داريم خودمان را به خواب بزنيم تا زندگي آرامش‌بخش‌مان ادامه يابد. زندگي خواب زدگان، آرام است، درست مثل نشو و نماي يك گياه خسبيده در سايه؛ اما بپذيريم انسان گياه نيست.در برابر شبهات بايد غيرتي بشويم اما عصباني نه. از شبهه فرار نكنيم اما خودمان را دربست در اختيارش نگذاريم. مقاومت كنيم اما هوشمندانه و آگاهانه. تا پاسخ شبهه‌اي را نيافته‌ايم متن آن را براي ديگران نفرستيم. حتما با افراد مطلع و دانا، براي پاسخ به سؤالات ذهني‌مان متصل باشيم. با كتاب انس داشته باشيم و براي پاسخ به سؤالات ذهني‌مان اهل جست‌وجو باشيم. در نظام معرفتي دين ما هيچ شبهه‌اي نيست كه امكان پاسخگويي به آن وجود نداشته باشد. فقط كافي است از يكجانشيني و خواب آرام بيرون بياييم.