براساس گزارش ديسكاوري، سازمان بهداشت جهاني مي‌گويد ساكنان شهرها در كشورهاي فقير در وضعيت بدتري به سر مي‌برند به طوري كه 98 درصد از شهرهاي كشورهايي با درآمد كم يا متوسط از كيفيت هوايي برخوردارند كه با استاندارد‌هاي سازمان ملل همخواني ندارد. تعداد شهرهاي جهان كه هواي آلوده جان ساكنانشان را به خطر مي‌اندازد،در كشورهاي ثروتمند به 56 درصد كاهش پيدا مي‌كند.
به گفته ماريا نيرا رئيس بخش سلامت عمومي و محيط‌زيست سازمان بهداشت جهاني، آلودگي هواي شهرها با سرعتي خطرناك رو به افزايش گذاشته و سلامت انسان‌ها را در معرض خطري بزرگ قرار داده‌است.
جديد‌ترين گزارش سازمان بهداشت جهاني ميزان وخامت كيفيت هوا در شهرهاي سياره زمين را آشكار كرده و بر افزايش خطر ابتلا به بيماري‌هاي آسيب‌زايي از قبيل سكته مغزي و آسم تاكيد كرده‌است. اين گزارش كه به جاي كيفيت هواي خانگي بيشتر بر هواي فضاهاي باز شهري متمركز شده‌است، داده‌هاي جمع‌آوري شده از 795 شهر از 67 كشور در سال‌هاي 2008 تا 2013 را بررسي كرده‌است.
سازمان بهداشت با رديابي فراواني و رواج آلاينده‌هاي مضري مانند سولفات و كربن سياه دريافته‌است كه كيفيت هوا در مناطق ثروتمندي مانند اروپا و آمريكاي شمالي افزايش پيدا كرده‌است، اما در مناطق درحال توسعه مانند خاورميانه و آسياي جنوب شرقي رو به وخامت گذاشته‌است. براساس اين گزارش آلاينده‌هاي موجود در هواي شهري سالانه جان سه ميليون انسان را گرفته‌است.
از آنجايي كه داده‌هاي مرتبط به آلودگي هوا كه توسط هر كشور ارائه شده تفاوت‌هاي بسياري با هم دارند،سازمان بهداشت جهاني از رتبه‌بندي آلوده‌ترين شهرهاي جهان خودداري كرده‌است.
اما در نمونه‌اي از كلان‌شهرهاي انتخاب شده با جمعيتي بالاتر از 14 ميليون نفر، دهلي نو آلوده‌ترين شهر جهان است و پس از آن قاهره و داكا آلوده‌ترين‌هاي جهان به شمار مي‌روند.
در شهرهاي بزرگ اروپايي نيز كيفيت هواي رم پايين‌تر از كيفيت هوا در برلين است و پس از اين دو شهر نيز لندن و مادريد از پايين‌ترين كيفيت هوا برخوردارند.
كارلوس دورا مدير هماهنگي‌هاي بخش سلامت عمومي سازمان بهداشت جهاني شاخص‌هاي اصلي براي تشخيص ميزان كيفيت هواي شهرها را سيستم حمل و نقل عمومي، بهره‌وري در انرژي و مديريت پسماند‌هاي شهري نام برده‌است.